Podobno Ewan McGregor związał się z Mélanie Laurent (2010).. O. Ewan McGregor to 50-letni szkocki aktor. Urodzony jako Ewan Gordon McGregor 31 marca 1971 roku w Perth w hrabstwie Perthshire, słynie z Trainspotting, Star Wars: The Phantom Menace, Moulin Rouge.

25 sty 14 09:53 Ten tekst przeczytasz w 2 minuty Filmów o Frankensteinie nie sposób zliczyć. Mamy do czynienia z kolejną, swobodą interpretacją powieści autorstwa Mary Shelley. W tym przypadku słowo "swobodna" bardzo dobrze oddaje klimat całego filmu. "Ja, Frankenstein" to niby opowieść o tytułowym potworze, ale jakoś jego właśnie w tym wszystkim zabrakło. Zamiast przedstawienia losów głównego bohatera, mamy odwieczną walkę dobra ze złem, ale żeby było ciekawiej, demony walczą z gargulcami. "Ja, Frankenstein" miał potencjał, ale nie wyszło. To nic innego, jak kolejny film o potworach, który szybko zostanie zapomniany. Foto: Materiały prasowe "Ja, Frankenstein" - kadr z filmu Autorka: Barbara Wiśniewska Adam został stworzony przez doktora Frankensteina. Od mniej więcej 200 lat tuła się po świecie i zabija napotkane demony. Czas leci nieubłaganie i trafia do współczesności w sam środek walki dobra ze złem. Jako jedyny przedstawiciel swojego gatunku znajduje się w centrum zainteresowania obu ze stron. Każda z nich chce poznać jego sekret i dowiedzieć się, jak powstał, aby na jego wzór móc stworzyć własną armię. "Ja, Frankenstein" nie powala oryginalnością. Mamy zagubionego bohatera, który chce dowiedzieć się, kim jest, demony, wszech panujący mrok i wątek miłosny w tle. Dużym zaskoczeniem była dla mnie druga strona medalu, czyli wspomniane gargulce. W filmie nie pełnią one jedynie roli ozdobnej, jak można by zakładać. Gargulce to wysłannicy Boga, którzy dbają o bezpieczeństwo ludzkości i walczą z przedstawicielami zła. A żeby było ciekawiej, mają skrzydła i umierają otoczone niebiańskim blaskiem. Nie wiem skąd pomysł scenarzystów na skrzydlate gargulce, znacznie łatwiej byłoby po prostu pokazać zwyczajne anioły. Może wyszły już z mody? Skąd ich "udoskonalona" wersja. Może miało być ciekawiej? Jeśli tak, to się nie udało. Po co udziwniać i tak mocno odrealniony film? Jak wspomniałam powyżej, głównym bohaterem jest Adam. Mężczyzna, który od wieków poszukuje swojej tożsamości. W tym przypadku kolejna klisza została powielona. Adam nie wyróżnia się niczym specjalnym, a Aaron Eckhart jest nietrafionym wyborem. Ciężko jest uwierzyć, że mamy do czynienia z legendarnym potworem, który straszył swoim wyglądem, gdy na ekranie widzimy pięknego i idealnie zbudowanego Eckharta. Nawet blizny na twarzy i ciele nie oszpeciły go na tyle, aby choć w minimalnym stopniu uwierzyć, że to jest tytułowy Frankenstein. Choć mam do tego aktora sporo sympatii, w tym filmie się nie popisał. Foto: Materiały prasowe "Ja, Frankenstein" - kadr z filmu W całej opowieści uwagę przykuwa jednak charakteryzacja. O ile w przypadku Eckharta w zasadzie jej brak, o tyle charakteryzatorzy poszaleli przy demonach. Z pewnością większość budżetu pochłonęły efekty specjalne, na ekranie pojawiają się maski demonów rodem z horrorów lat 80. i to w dodatku klasy B. Charakteryzacja demonów jest wprost kiczowata. Jeśli miały one straszyć, to zdecydowanie nie spełniły swojej funkcji. Znacznie lepszym rozwiązaniem byłoby pozostawienie ich z ludzką facjatą. No ale jak na przedstawicieli ciemnej strony mocny przystało, musieli być brzydcy. Szkoda jednak, że efekt wyszedł całkowicie inny od zamierzonego. Demoniczne maski mogą co najwyżej wywołać uśmiech na twarzy i niedowierzanie, że mamy XXI wiek, a taka charakteryzacja wciąż powstaje i co gorsza, ktoś ją akceptuje. "Ja, Frankenstein" miał spory potencjał. Przeniesienie losów głównego bohatera do czasów współczesnych to dobry pomysł. Jednak w tym przypadku zawiódł scenariusz (bo efekty specjalne stoją na bardzo dobrym poziomie), a raczej jego brak. Może byłoby inaczej, gdyby w filmie przemycono odrobinę humoru, próżno go szukać. "Ja, Frankenstein" od początku do końca jest poważny i mocno gotycki. Co gorsza, zakończenie jest otwarte, a więc można spodziewać się kontynuacji. Data utworzenia: 25 stycznia 2014 09:53 To również Cię zainteresuje Masz ciekawy temat? Napisz do nas list! Chcesz, żebyśmy opisali Twoją historię albo zajęli się jakimś problemem? Masz ciekawy temat? Napisz do nas! Listy od czytelników już wielokrotnie nas zainspirowały, a na ich podstawie powstały liczne teksty. Wiele listów publikujemy w całości. Znajdziecie je tutaj. Ci, którzy są nowi mogą się spodziewać czegoś z poniższych rzeczy: 1) dziwne i częste zbiegi okoliczności, zazwyczaj pozytywne. 2) głosy, które mogą dawać dobre rady, informować o czymś, o czym nie wiedzieliście lub o czymś co się dopiero stanie. 3) wyraziste sny, szczególnie gdy studiujecie dużo o Demonach.
Piekło zawsze stanowi obiekt niezwykle intrygujący dla widza. Jego przedstawienie jest też miarą kreatywności filmowców. Najciekawsze i najbardziej intrygujące wizje tego miejsca w dziejach kinematografii zostały zaprezentowane w niniejszym Inferno (1911)Klasyczne już dzieło czerpie pełnymi garściami z Boskiej komedii. Większość jego fragmentów jest znana właśnie ze względu na powiązanie z genialnym utworem Dantego. Nie można zapominać, iż poemat przez bardzo długi czas stanowił dla twórców kina punkt wyjścia, jeżeli chodzi o przedstawienie piekła. Również nieme dzieło z 1911 roku uznawane było za jedną z inspiracji późniejszych reżyserów dzięki odwołaniu się do sugestywnych obrazów dotyczących piekła i jego dziewięciu kręgów. Intrygująca scenografia połączona z czernią i bielą przedstawia taki obraz tego miejsca, który jest z jednej strony przerażający, z drugiej zaś artystyczny do granic możliwości. Mamy więc skrzydlate demony dręczące grzeszników, gotującą się lawę i nieszczęśników, których ciała poddawane są różnym torturom. Nie można także zapominać o ostatnim akcie, w którym trójgłowy szatan pożera swoje ofiary. Dzieło to jest bez wątpienia godne uwagi. Warto podkreślić, że jest to najstarsza produkcja eksplorująca temat piekieł II (1988)Pierwszy Hellraiser bez wątpienia był przełomowym i niezwykłym pod względem formy horrorem. Animacja poklatkowa w scenie, w której główny bohater wraca do życia, co prawda trochę się zestarzała, jednak dalej robi niesamowite wrażenie. Kiedy jednak mówi się o piekle, to bez wątpienia należy przywołać część drugą, w której odkrywamy przepełnioną bólem i cierpieniem krainę cenobitów. Pieczę nad nią sprawuje Lewiatan, który niczym niekończący się cień oplata całe miejsce. Choć widz dostaje wyłącznie niewielki fragment tego, jak wygląda „piekło”, to wizja niekończących się labiryntów spowitych mrokiem i mgłą oraz złowieszczą atmosferą ewidentnie nie zachęca do odwiedzenia tego miejsca. Jest więc dużo krwi, dużo obdzierania ludzi ze skóry i dużo klimatycznych scen, które na długo zapadają w pamięci widza. Ciekawe jest, iż w tym przypadku kostka Lemarchanda nie jest jedynym rekwizytem umożliwiającym przejście do „piekła’’. Okazuje się bowiem, iż materac przesiąknięty krwią, na którym matka głównej bohaterki popełniła samobójstwo, też się nadaje jako drzwi do piekielnego wymiar (1997)Podobne wpisyChoć sam film okazał się totalną klapą, trzeba przyznać, iż przedstawiona w nim wizja piekła, która pojawia się na kilka chwil, jest o wiele lepsza niż cała reszta produkcji. Reklamowany jako horror z elementami science fiction bądź jako science fiction z elementami horroru, film dał światu niezwykle sugestywną scenę dziejącą się w piekielnych czeluściach, której nie powstydziłby się niejeden mistrz grozy. Choć scena trwa wyłącznie kilka sekund, to widzimy bohaterów uwikłanych w sytuację rodem ze wspomnianego Hellraisera (Wysłannika piekieł), gdzie druty kolczaste, tortury oraz hektolitry krwi są na porządku dziennym. Moim zdaniem reżyser wykazał się niesamowitym zmysłem, montując sceny z piekła w sposób dynamiczny. Dzięki temu widz tak naprawdę nie ma czasu ich przetworzyć i skupia się wyłącznie na ogólnych elementach. Skłania go to do ponownego ich obejrzenia. A im dłużej to robisz, tym bardziej cała sekwencja „ryje ci banię”. Co prawda w piekielnym wymiarze nakręcone zostały dodatkowe sceny, jednak w sumie dobrze, iż nie znalazły się w finalnej piekłem a niebem (1998)Ten film skupia się na bardzo sugestywnym przedstawieniu piekła jako miejsca, gdzie można stracić rozum. Niczym w Hadesie przerażone dusze starają się uwolnić ze swojego obecnego stanu, a inni potępieńcy niczym w piekle Dantego zakopani są żywcem, z tą tylko różnicą, że nie nogami do góry. Bez wątpienia piekło w tym przypadku jest wizualnie zachwycające, choć nie jest to miejsce, w którym chcielibyśmy się znaleźć. Sam fakt, iż twórcy prezentują surrealistyczną wizję tego miejsca, zasługuje na pochwałę – sytuuje to całość wśród ciekawszych obrazów piekła. Przyczynił się on także do zdobycia przez film Oscara za najlepsze efekty specjalne i nominacji za scenografię. Ciekawy jest jednak jeden z aspektów filmu, o którym mówią fanowskie teorie, mianowicie że piekło jest tu w istocie dużo bardziej wysublimowane, a główny bohater znajdował się w nim od samego (2000)Film z Jennifer Lopez w roli głównej to jeden z moich typowych guilty pleasures. Całość ogląda się znakomicie dzięki Vincentowi D’Onofrio, który swoim zwyczajem wciela się po raz kolejny w totalnego psychola. Co prawda, bohaterowie nie znajdują się w piekle per se, jednak twórcy dają do zrozumienia, iż umysł psychopaty stanowi metaforę tego miejsca. Po raz kolejny dostajemy surrealistyczną wizję, pełną kolorów i elementów, które z pozoru wydają się zupełnie do siebie nie pasować. Wydaje mi się, iż jest to jedna z ciekawszych wizji łączących mrok z szaleństwem i metodą. Piekło w filmie jest pokazane jako opuszczony byt, który wypełniają kolorowe elementy i rekwizyty.
Skąd! Zwyczajnie pojawiają się regularnie w małych dawkach. Zazwyczaj towarzyszą im demony, a w skrajnych przypadkach i inne stwory. Wybrałam dla Was 15 o aniołach i ich upadłych braciach. Pierzaste książki warte uwagi. Ja, anielica, Katarzyna Berenika Miszczuk. "Ja, anielica" jest drugim tomem trylogii, którą rozpoczyna "Ja, diablica". Walka dobra ze złem, anioły i demony, antychrysty… temat stary jak świat, a jednak wciąż stanowi natchnienie dla twórców filmowych, niekoniecznie z gatunku horrorów. Przecież nic tak nie tworzy nastroju grozy jak tradycyjnie ukazana „dychotomia dobra i zła”. Poniżej 7 filmów z wątkiem piekielnym. Hellboy (2004) Na początek produkcja, która leżała najdalej od jakiegokolwiek filmu grozy, no ale przynajmniej tytułowy bohater Hellboya jest synem demona. Adaptacja serii komiksów utrzymywanych w klimacie noir nie wszystkim przypadła do gustu, jednak trzeba przyznać, że Guillermo del Toro na swój sposób tchnął ducha w gatunek filmów o super…, a właściwie o antybohaterach. Nawiasem mówiąc, druga część – Hellboy: Złota armia (patrz: 9 Najlepszych sequeli filmowych), nie tylko jest lepsza od „jedynki”, ale to jeden z moich ulubionych filmów meksykańskiego reżysera. Dziewiąte wrota (1999) Polański po raz kolejny udowadnia swój talent do tworzenia klimatycznych obrazów, w których wyśmienicie przędzie gęstą sieć napięcia. Widz od samego początku zostaje wciągnięty w intrygujące śledztwo bibliofila granego przez Johnny’ego Deppa, który powoli odkrywa coraz bardziej przerażające tajemnice związane z pewną księgą. Constantine (2005) Kolejna po Hellboy’u adaptacja komiksu w tym zestawieniu i kolejny, a pewnie i nie ostatni raz, kiedy fanów oryginału nie zachwyciła adaptacja – czy film jest wierny i czy oddał jego ducha, tego nie wiem, ale przyznam, że często wracam do Constantine‚a i jego specyficznego klimatu, w którym wątki piekielne mieszają się z czarnym humorem. Plus za obsadę: Rachel Weisz, Tilda Swinton w roli archanioła Gabriela i Peter Stormare jako Szatan. Adwokat diabła (1997) To kolejny raz, kiedy Keanu Reeves stawia czoła nieczystym siłom, tym razem w osobie demonicznego (i to dosłownie) Ala Pacino. Chociaż film jest w zasadzie thrillerem o prawniczej etyce, ubrany w jedną wielką aluzję do Fausta czy Raju utraconego, to jako temat do współczesnej opowieści o człowieku i jego konsekwencjach wyboru dobra lub zła, nawet mimo licznych nawiązań, nie jest banalny, a wręcz ogląda się z grzeszną przyjemnością. Dziecko Rosemary (1968) I raz jeszcze Polański, tym razem w swoim kultowym dziele, w którym nic nie jest powiedziane wprost, a widz do samego końca nie wie, czy to, co zobaczył faktycznie się zdarzyło , czy jest może jedynie wyobraźnią głównej bohaterki. Do tego muzyka Krzysztofa Komedy ze słynną kołysanką w roli głównej. Armia Boga (1995) Trochę zapomniany i upchnięty gdzieś w kategorii kina klasy B film, który w rzeczywistości jest naprawdę przyzwoicie skonstruowana historią. Można tu odnaleźć wszystkie dobre elementy z powyższych i poniższych pozycji z tego rankingu: anioły, demony, opętanie, tajemnice religii, kryminalna zagadka, a nawet szczypta humoru, zwłaszcza w wykonaniu Christophera Walkena (Gabriel). No i coś dla fanów – Viggo Mortensen, który pojawia się raptem na kilka minut pod koniec filmu jako Szatan, kradnie całe show dla siebie. Omen (1967) Numer jeden, jeśli chodzi o klasyczny horror, który oprócz mrożącej krew w żyłach historii o antychryście, ma wszystkie atrybuty dobrego klasycznego kina – doborowa obsada, trzymająca w napięciu fabuła, genialna muzyka. Za każdym razem, gdy słyszę Ave Satani autorstwa Jerry’ego Goldsmitha dostaję gęsiej skórki – jest to prawdopodobnie najbardziej przerażający utwór muzyki filmowej, jaki kiedykolwiek powstał. Jeśli mowa o Omenie, chodzi oczywiście o pierwszą część z całej trylogii, bo chociaż pozostałe dwie nie są najgorsze, to jednak nic tak nie przeraża jak nieludzkie spojrzenie małego Damiena. Brrr… Duchařské hororové filmy. Relic Austrálie, USA, 2020, 89min Ženy tří generací žijí společně ve starobylém sídle, ale visí nad nimi prokletí. Za klarownym tytułem tego szkicu kryje się barwne spektrum ujęć problemu. Zacznijmy od szatana. Jeden z katolickich teologów w pokaźnym dziele święci swe pożegnanie z diabłem, inny, protestancki, utrzymuje, że duchy i demony należą do świata, z którym nauki przyrodnicze i technika kategorycznie się rozprawiły. A Biblia? Stary Testament nie jest zainteresowany duchami i aniołami, lecz Bogiem jednym i jedynym. W Nowym Testamencie szatan nigdy nie jest przedmiotem przepowiadania Jezusa, który swego działania nie pojmował jako walki z nim. Dopiero po śmierci Jezusa na scenie chrześcijańskiej tradycji zaroiło się od aniołów i diabłów. Wspomnieć też należy o nieprzewidzianych negatywnych następstwach, jakie wiara w szatana wyzwoliła w obłędzie opętania - o polowaniach na czarownice i prześladowaniach Żydów. Inne stanowiska są mniej radykalne. Niektórzy autorzy odrzucają wprawdzie wiarę w demony wraz z opartą na nich praktyką egzorcyzmów, nie negują jednak istnienia szatana. Wielu teologów skłania się ku interpretacji Paula Tillicha, dla którego aniołowie i diabły są "konkretnie-poetyckimi symbolami określonych idei i mocy bytu". Symbole te wskazują na dialektykę istnienia, na nieprzerwaną walkę między budującymi a niszczycielskimi siłami osobowości, społeczeństwa i historii. Główny kierunek wczesnochrześcijański zna trzy różne podporządkowane Bogu duchy: aniołów, demonów i szatana. Warto poświęcić im kilka refleksji. Aniołowie "Czy Pan/Pani wierzy w aniołów?". Z takim lub podobnym pytaniem spotkać się można dość często. Odpowiedź na nie zależy od tego, co pytani rozumieją przez "wiarę". W sensie najbardziej radykalnym i wewnętrznym "wiara" oznacza postawę człowieka, który całkowicie i bez zastrzeżeń powierza się Bogu, postawę, która głęboko wiąże się z miłością i nadzieją. Powierzyć się Bogu znaczy widzieć sens własnego życia w poszukiwaniu i znajdywaniu Boga, w oddaniu się Mu z nadzieją i miłością także w śmierci. Już tutaj jesteśmy na tropie myśli, że wiara w aniołów jest z gruntu inną postawą niż wiara w Boga. Wśród rozlicznych danych biblijnych zatrzymajmy się tylko na tych, które istotę aniołów uwypuklają w ich roli Bożych wysłanników, osłaniających człowieka i towarzyszących mu w umieraniu. W prześledzeniu wielu odnośnych tekstów, które ze względu na rozmiar trudno tu przytaczać dosłownie, Czytelnika pozostawić musimy sam na sam. Co o aniołach mówi nauczanie Kościoła? W epoce średniowiecza zwołany został IV Sobór Laterański (1215), na którym ogłoszono dokument o aniołach, i jest to do dziś jedyna uroczysta oficjalna deklaracja na ich temat: Trzy Osoby Boskie "są jednym wszystkich rzeczy początkiem, stwórcą wszystkiego, co widzialne i niewidzialne, co duchowe i materialne. Ten jeden Bóg wszechmocną swoją potęgą, od początku czasu, utworzył jednakowo z nicości i jeden, i drugi rodzaj stworzeń, tj. istoty duchowe i materialne: aniołów i świat, a na koniec naturę ludzką, jakby łączącą te dwa światy, złożoną z duszy i ciała. Diabeł bowiem i inne złe duchy zostały przez Boga stworzone jako dobre z natury, ale sami uczynili się złymi". Tę naukę z 1215 roku powtórzył prawie dosłownie Sobór Watykański I (1870). Obydwa sobory nie wspominają o jakiejś rzeczywistej pośredniczącej misji aniołów. W całej historii Kościoła przyjmuje się ich istnienie, lecz nigdy nie zostało ono zdefiniowane jako obowiązujący dogmat, co oznaczałoby, że chrześcijanie "nie muszą" wierzyć w egzystencję tych czysto duchowo-osobowych istot. Chrześcijanin wierzy w Boga Trójjedynego. Mimo to poetyckie pojęcie "anioł" zrosło się nierozerwalnie z ludzkim życiem i przeniknęło do naszego codziennego języka. A bierze się to stąd, że my możemy wprawdzie mieć bezpośrednie przeżycie Boga, jest ono jednak jednocześnie i pośrednie - dokonuje się bowiem poprzez medium "rzeczy stworzonych". Skądinąd zakodowało się w nas cudne przeświadczenie, że w sensie ścisłym ludzie są dla innych ludzi aniołami (oczywiście i na odwrót). Mogą być dla siebie niebem (Gabriel Marcel) i piekłem (Jean-Paul Sartre). Ludzie w ten sposób stać się mogą "wysłannikami i zwiastunami" Boga, innych "dotykać", z sobą "jednać". Wcale nie tak rzadko usłyszeć można przecież wyznanie: "Jesteś moim aniołem". Słowo "anioł" ma to do siebie, że z lekkością przenosi się na drugiego. Istnieje szkockie powiedzenie: "Aniołowie potrafią fruwać, ponieważ traktują siebie lekko". Naturalnie, przestrzegać należy przed ludźmi, którzy dla drugich ustawicznie chcą być "aniołami", ponieważ nie traktują siebie lekko, lecz ze śmiertelną powagą. Aniołowie w ludzkiej postaci istnieją jednak rzeczywiście. Istnieją też siły i moce, pozytywne lub negatywne, które są nieosobowe, a przy tym wywierają na nasze życie decydujący wpływ. Jeżeli wpływy te są pozytywne, wówczas poszerzają się możliwości i horyzonty naszego życia, swobodnie możemy nabrać tchu i odprężyć się. Także i te błogie stany są "wysłannikami Boga", siłami odbudowy, rekonstrukcji, których przeżywanie zawdzięczamy Stwórcy. Często mówi się wtedy o ener- giach, których przypływ człowiek odczuwa niemal fizycznie. O aniołach mówić możemy i tam, gdzie nasze działania i czyny wywarły dobry wpływ na nas samych i na innych. Faktycznie: nasze czyny są naszymi aniołami, dobre czy złe. Także losowe cienie stać się mogą dla nas ochronną tarczą, którą zawdzięczamy rzeczywistości nie z tej ziemi. Istnieją więc "aniołowie" osobowi i nieosobowi. Ideał anioła stać się może jednak antropologicznie bardzo niebezpieczny, ponieważ kwestionuje, względnie deprecjonuje, fundamentalny wymiar bycia człowiekiem - jego cielesność. Teresa z Lisieux, w nawiązaniu do biblijnego passusu: Czyż nie wiecie, że będziemy sądzili także aniołów? (1 Kor 6, 3), przed stu laty postawiła sobie pytanie: Co odróżnia człowieka od aniołów? I odpowiada: Człowiek ma ciało. Podatność na cierpienie wynosi nas ponad aniołów. Między Bogiem a człowiekiem istnieje więź krwi. Bóg jest nam o wiele bliższy od wszystkich aniołów. Aniołowie nie mogą być tak szczęśliwi jak ludzie, albowiem - jak pisze św. Teresa - być lepszym od anioła znaczy być osobą miłującą sercem, ciałem i krwią. Demony - upadli aniołowie Stary Izrael zna wiarę w duchy (demony) wyrządzające szkody, które trawionego gorączką chorego osaczają jak dzikie zwierzęta (por. Ps 22, 13-14) albo jak Bóg wypuszczający z kołczana strzały, aby zadać mu rany (por. Hi 6, 4). Na źródła informujące o pochodzeniu fenomenu demonów natrafiamy dopiero w czasach Nowego Testamentu w opowiadaniu o grzechu i karze aniołów (por. 2 P 2, 4; Jud 6 oraz pozabiblijna etiopska Księga Henocha 6-16). Według tego mitu aniołowie zadający się z ludzkimi kobietami byli karani degradacją i musieli opuścić niebo. Wyrosła na tym gruncie etiologia demonów mówi: Przedstawiane jako giganci półludzkie dzieci upadłych aniołów wzajemnie się zabijają, a z ich zwłok wydobywają się demony, które odtąd, bezcieleśnie, sieją na ziemi spustoszenie. Wykształcenie się wczesnożydowskiego mitu zainspirował starszy mityczny przekaz o małżeństwach bogów z Księgi Rodzaju (por. 6, 1-4). Podczas gdy aniołom obcy jest popęd seksualny i nie rozmnażają się one (por. Mk 12, 25; Księga Henocha 15, 3-6; Tb 12, 19), upadli aniołowie i demony opanowane są przez bardzo silny instynkt płciowy. Pozostając na gruncie Starego Testamentu, trzeba powiedzieć, że za zło odpowiedzialny jest człowiek, że demony i figura szatana nie mają tu większego znaczenia i że nawet u Hioba za sprawcę cierpienia uważany jest Bóg. Pochodzenie grzechu i winy łączone jest z człowiekiem. Właściwe opętanie człowieka przez szatana nie jest w ogóle tematem dla Starego Testamentu. Demoniczne duchy występują tu tylko na peryferiach i raczej w sensie metaforycznym. Nowy Testament zderza się natomiast ze światem, w którym mity grecko-hellenistyczne przenikały już do judaizmu. W języku nowotestamentowym słowo "szatan", względnie "diabeł" występuje tylko w liczbie pojedynczej i jest wyraźnie odróżniane od demonów. Nowy Testament nigdy nie mówi o wypędzeniu diabła, szatan nigdy nie jest przedmiotem egzorcyzmów, lecz występuje jako silny kontrpartner Jezusa i Boga. W roli kusiciela przystępuje wyłącznie do Jezusa. Nowy Testament nie mówi nigdzie, że szatan nakłania człowieka do grzechu lub do złego. A jeżeli Judasz opisany jest jako diabeł albo mąż przechwycony przez diabła, wówczas wyraźnie zarysowany zostaje niepojęty wewnętrzny status tego ucznia (por. Łk 22, 3; J 13, 27). W podobny sposób - jako szatan - przedstawiony zostaje przez Jezusa Piotr, ponieważ usiłuje Go odwieść od męki i śmierci i występuje jako kusiciel (por. Mt 16, 23). Dlatego też w Piotra nigdy nie wmawiano opętania, a jego działaniu nie przypisywano diabelskiego podłoża. Gdy Jezus sam nazwany zostaje przez faryzeuszy szatanem (Belzebubem), wówczas w interpretacji Ewangelisty występuje tenże właśnie jako kontrpartner, który obrazuje negatywną - a przecież z gruntu nierealną -możliwość Jezusa. Nieodparcie powstaje wrażenie, że nowotestamentowi narratorzy pragną wyeksponować Jezusowe "tak" w stosunku do Boga i do woli Ojca. W szatanie ukazana zostaje tylko inna możliwość, "Nie" rzucane Bogu jest jednocześnie upersonifikowane. Inaczej ma się sprawa z demonami. Zaskakujące jest, że w Nowym Testamencie demony nie występują jako siły podżegające do grzechu, podczas gdy w tradycji żydowskiej jawią się jako wspólnicy szatana. Z tym nie spotykamy się w Nowym Testamencie. Demony nie zakłócają bezpośrednio stosunku Boga i człowieka. Owszem, są opisywane jako duchowe siły sprowadzające na człowieka choroby i wyrządzające fizyczne szkody. W liczbie sięgającej aż po "legion" wdzierają się w człowieka i znów mogą z niego wychodzić. Ich opis, szczególnie u Synoptyków, sprawia wrażenie, że człowiek zostaje przez nie opętany, tak że przestaje być sobą. Tego typu zawłaszczenie przez demona nigdy nie jest jednak rozumiane jako osobista wina człowieka - z takim ujęciem sprawy Jezus polemizuje. Również wypędzenie demonów nie jest u Jezusa egzorcyzmem we właściwym tego słowa znaczeniu, jak było to w rytualnym zwyczaju w judaizmie, lecz dokonuje się w kontekście orędzia zbawienia człowieka. Zamanifestowany ma być fakt, że z przyjściem Jezusa świat zostaje oddemonizowany. Pokazane ma być, jak cudownie Bóg działa dla człowieka i uwalnia go od najróżniejszych chorób. Człowiek, miotany przez siły demoniczne, wyzwolony zostaje ku temu, co pozytywne, do zbawienia i pokoju. W tym sensie wypędzanie demonów przez Jezusa staje się znakiem wyzwolenia z ogólnej sytuacji zatracenia człowieka. W ślad za Chrystusem władza nad demonicznymi siłami dana jest także uczniom. W świetle literackich rodzajów biblijnych wypowiedzi można dostrzec, jak mało Staremu i Nowemu Testamentowi zależy na dogmatycznym uściśleniu postaci szatana, złych sił i demonów. Są one raczej formą wyrazu dla permanentnego zagrożenia człowieka. Szatan w potrzasku W intrygę tego krótkiego artykułu szatan wpisał się już siłą rzeczy i dość obszernie w poprzedni paragraf o demonach. Spoglądam na dwa tytuły książek: Realność szatana, swego rodzaju zwięzły almanach o tytułowym "bohaterze", i zeszyt "Lumiere&Vie" z 1993 roku zatytułowany Le diable sur mesure ("Diabeł ponad miarę") w całości poświęcony szatanowi. Nasuwa się myśl, że w niniejszym eseju szatan zasługuje pewnie na osobne zakwaterowanie. W literaturze zagwarantował sobie niepodważalną pozycję. Przykładem tego mogą być chociażby: Pod słońcem szatana Georgesa Bernanosa, Doktor Faustus Thomasa Manna, Esej o diable Giovanniego Papiniego, Rozmowy z diabłem Leszka Kołakowskiego, Diabły z Loudun Aldousa Huxleya czy opera Krzysztofa Pendereckiego o tym samym tytule. Czy wiara w diabła jest filarem chrześcijaństwa? Czy można wierzyć w diabła? Odpowiedź będzie inna, ale równocześnie podobna do tej, gdy pytaliśmy o wiarę w aniołów. Czasownik "wierzyć" w języku polskim występuje w trzech podstawowych kolokacjach: wierzyć w coś - wierzyć komuś - wierzyć w kogoś. Pierwszy modus wierzenia ma charakter raczej neutralny. Inaczej ma się sprawa w dwu pozostałych przypadkach, a więc z wiarą komuś i wiarą w kogoś. Wierzyć komuś (lepiej zawierzyć) to darzyć drugiego głębokim i bezwarunkowym zaufaniem - człowiek wie, że tutaj czeka na niego szczęście. Wierzyć w kogoś jest natomiast synonimem oświadczenia, że tego kogoś, tę drugą osobę się kocha. Język chrześcijański związał te treści ze stosunkiem człowieka do Boga: w sensie pełnym i właściwym wierzyć, zawierzyć i siebie powierzyć możemy tylko Bogu i wierzyć tylko w Niego. Mając to wszystko na uwadze, należy powiedzieć, że w szatana z całą pewnością wierzyć nie można, skoro - wedle chrześcijańskiego wyobrażenia - jest on ucieleśnieniem zła i nieszczęścia. Będąc chrześcijanami, nie możemy miłować Złego. Dlatego też "wiara w szatana" (ani w wiekuiste potępienie) nie mogła znaleźć się w żadnym wyznaniu wiary Kościoła. Postawa chrześcijan w odniesieniu do Złego nie może być oddana za pomocą czasownika "wierzyć", lecz jedynie i wyłącznie przez bezokolicznik "wyrzekać się", co zresztą dzieje się w czasie obrzędu udzielania sakramentu chrztu. W sensie religijnym i teologicznym diabeł nie należy do skarbca chrześcijańskiej wiary. Katechizmowym absurdem byłoby pytanie o wiarę w szatana. "Jednak - ktoś mógłby zripostować - jeżeli nie ma szatana, nie ma i piekła". Tego rodzaju rozumowanie nie ma żadnych podstaw. To, co zwiemy piekłem, może istnieć także bez "wiary w diabła". Krótko mówiąc: grzech jest rzeczywistością antropologiczną, a nie demonologiczną. Innymi słowy, tam, gdzie odpowiedzialność za grzech spada na człowieka, gdzie chodzi o jego zbawienie lub potępienie, tam zawsze i wszędzie zakłada się istnienie osobistej winy jednostki. To nie diabeł może pozbawić człowieka zbawienia, lecz sam człowiek pozbawia się zbawiającego Boga, sam odwraca się od zbawienia. Czy oznacza to, że rzeczywiście możemy pożegnać się z diabłem? Jak dotąd, daleko nie zaszliśmy. Sęk pewnie w tym, że brak nam kryteriów do rozstrzygnięcia zasygnalizowanego w tytule tego podrozdziału problemu. Cóż możemy powiedzieć o Złym, skoro nie jest on przedmiotem bezpośredniego Objawienia? Za przyjęciem poglądu, że szatan jest bytem osobowym, przemawiałyby przypisywane mu cechy: chytrość, kamuflaż, przebiegłość, wyrafinowanie, inteligencja itp. Z drugiej jednak strony - jeżeli pełnia życia cechuje tylko Boga, wtedy to, co jest najbardziej radykalnie przeciwne tej pełni, stacza się nad przepaść nicości. Diabeł to siła niszczycielska, destrukcja, to swego rodzaju "nic". Jeżeli Bóg jest osobowy, to szatan stacza się nad przepaść nie-osoby. Trudno odnosić do niego pojęcie osoby w sensie określonej godności. Szatan jawi się jako zakłamanie, jako perwersja osobowej godności. Joseph Ratzinger, zgłębiając specyficzne właściwości pierwiastka demonicznego, zwraca uwagę na szatańską "bezobliczowość", "anonimowość", która cechuje go jako istotę bytującą "pomiędzy" uchwytnymi kategoriami. Wynika z tego bardzo ważny wniosek: Gdy pytam o to, czy diabeł jest osobą, właściwa odpowiedź winna wtedy brzmieć, że jest on nie-osobą (Un-Person), że jest rozkładem i rozpadem osobowości; dlatego cechą dlań charakterystyczną jest to, że występuje bez oblicza, że jego właściwą siłą jest to, iż jest nierozpoznawalny. Jedno pozostaje w każdym razie pewne, że owo "między" jest siłą realną; lepiej - jest skupiskiem sił, a nie tylko sumą ludzkich podmiotów "ja". Jest to więc jakaś rzeczywistość rozpostarta między dwoma biegunami "ja" i "ty". Ratzinger odwołuje się przy tym do myślenia dalekowschodniego, które choroby psychiczne tłumaczy nie tylko zachwianiem równowagi przez owo "między". To "między" jest siłą decydującą o losach człowieka: moc ta wymyka się spod kontroli "ja". Leszek Kołakowski w Stenogramie metafizycznej konferencji prasowej szatana w usta szatana wkłada słowa: "Nie zależy mi na tym, by moje istnienie było uznane, zależy mi na tym, by dzieło zniszczenia nie osłabło. Wiara albo niewiara w mój byt nie wpływa na rozmiar mojej surowej pracy". Bezosobowość i bezobliczowość decydują o sile szatana. Jeśli nawet istnieje on osobowo, to w sensie tego słowa dalekim od zwykłego, normalnego życia. Całkowita negatywność wymyka się przecież wszelkim próbom dokładniejszych ustaleń. Zbadanie fenomenu opętania też nie prowadzi dalej. Empirycznie nie sposób bowiem rozstrzygnąć, czy dany przypadek opętania da się wyjaśnić za pomocą psychologii, czy też kryje się za nim jeszcze coś innego. Możemy się nie wiem jak wysilać, a szatan pozostanie zagadką, rzeczywistością zagmatwaną, niedającą się rozjaśnić. Pewnie dlatego, że tak mało o nim wiemy, musimy tak dużo o nim mówić. Tajemnica zła należy do permanentnego i podstawowego doświadczenia chrześcijanina. Człowiek bardziej lub mniej wyraźnie i dramatycznie czuje się wystawiony na działanie groźnej rzeczywistości, czyhającej na niego zasadzki, której nie sposób ominąć. Ta potworna moc przewija się we wszystkich naszych doświadczeniach. W tę złą i przewrotną rzeczywistość człowiek czuje się niejako zanurzony. Atmosfera ta jawi się jako - by powiedzieć z łacińska - id (zaimek "to"), jako sytuacja rodzaju nijakiego, ale zarazem kryjąca w sobie moment osobowy. Zło jako takie ukazuje się zawsze dopiero wtedy, gdy dosięga człowieka-osobę; atakuje go w całej jego intymności. Jeżeli człowiek ulegnie temu natarciu, osobowa rzeczywistość ulega zmianie. W tym przedziwnym procesie zło staje się zdarzeniem osobowym. Jednak czy uporaliśmy się ze złem, próbując je "uosabiać"? Ks. Alfons J. Skowronek (ur. 1928), teolog, emerytowany profesor Uniwersytetu kard. Stefana Wyszyńskiego, wieloletni członek Komisji Episkopatu Polski ds. Ekumenizmu i Podkomisji ds. Dialogu z Kościołami zrzeszonymi w Polskiej Radzie Ekumenicznej. Opublikował między innymi: Sakramenty wiary; Aniołowie są wśród nas; Kim jest Jezus z Nazaretu? Poetycki film o aniele, który zakochuje się w człowieku, a by spełnić się w miłości, musi odnaleźć drogę do śmiertelności. Mini-serial stacji HBO z gwiazdorską obsadą (Al Pacino, Meryl Streep, Emma Thompson) na podstawie sztuki teatralnej Tony?ego Kushnera, za którą otrzymał on nagrodę Pulitzera. Homoseksualista Priori

Filmowa podróż do Toskanii? Dziś, gdy nie możemy podróżować swobodnie, filmy dają nam możliwość przeniesienia się w ukochane zakątki Italii. Oto Toskania w filmach najlepiej oddających klimat tego przepięknego regionu. Od słynnych tytułów po mało znane, od komedii po horrory. Filmy, których akcja rozgrywa się w Toskanii w całości lub też przenosi się tam na część trwania seansu. Do tego informacja, gdzie obecnie można dany film zobaczyć. Jedno jest pewne, każdy z Was z pewnością znajdzie coś dla siebie. Zapraszam! Toskania w filmach – od starożytności do 2020 roku Różnorodność produkcji, jakie znajdziecie wśród moich propozycji jest naprawdę spora. Od komedii i filmów romantycznych, po thrillery i horrory. Od starożytności po czasy współczesne. Od lekkich i nieco banalnych obrazów, po kinowe superprodukcje. Od filmów, których akcja rozgrywa się tylko lub głównie w Toskanii, po takie, których jedynie część akcji się tam przenosi, ale i tak jest oddany klimat regionu. Są głównie filmy pełnometrażowe, ale jest też serial. Jakimi kryteriami kierowałam się wybierając te filmy? Uwzględniłam każdą znaną mi produkcję, która w mojej opinii oddaje klimat Toskanii, nawet, jeśli fabuła jest według mnie nudna. Są też filmy, które z premedytacją odrzuciłam, ale wspominam o nich i powodach mojej decyzji w przedostatnim akapicie. Wskaźnik Rotten Tomatoes – Tomatometer Poniżej zamieszczam moją subiektywną listę wybranych filmów, których akcja rozgrywa się w Toskanii. Muszę na wstępie zaznaczyć, że części z proponowanych przeze mnie filmów daleko jest do miana wybitnych dzieł światowej kinematografii. Stąd też posortowałam je zgodnie z rankingiem sporządzonym przez Rotten Tomatoes i wskaźnikiem zwanym Tomatometrem, od najlepszych produkcji po te uznawane za kiepskie, lub w ogóle niesklasyfikowane. Tym z Was, którzy nie znają strony Rotten Tomatoes serdecznie polecam. Pod tym linkiem zapoznacie się z regułami rządzonymi Tomatometrem. Strona jest prowadzona w języku angielskim. Generalnie rzecz ujmując wskaźnik Tomatometr oparty jest na opiniach setek krytyków filmowych. Pokazuje on wartość danej produkcji dla odbiorcy oglądającego film. Przyjęło się, że wartościowe filmy zaczynają się od wskaźnika 60%+, poniżej tej liczby jakość, wartość i odbiór danej produkcji filmowej w oczach krytyków maleje, a film przestaje być wybitnym dziełem kinematografii światowej. Niektóre z moich propozycji w ogóle nie zostały sklasyfikowane tym wskaźnikiem. Gdzie można obejrzeć filmy, których akcja rozgrywa się w Toskanii? Jeśli mam wiedzę, że dany film można obecnie (na dzień publikacji artykułu) obejrzeć na konkretnej platformie lub kanale telewizyjnym, to zamieszczam taką informację. Jednak większość z nich nie jest na stałe dostępna w konkretnym miejscu i po prostu trzeba upolować emisję. Polować warto na TVP Kultura, gdyż tam pojawiają się dość często filmy z Italią w tle, szczególnie te starsze. Polować warto również na Netflix, który to ostatnio coraz częściej udostępnia nie tylko nowości, ale także starsze produkcje, o czym pisałam w poście „Sophia Loren w filmach dostępnych na Netfilx„. Kolejnym miejscem jest HBO GO, gdzie na dzień publikacji artykułu możecie zobaczyć jeden spośród wymienionych i opisanych niżej filmów. Ponadto są jeszcze inne platformy, gdzie możecie szukać filmów, w tym cda. Jest też YouTube, na którym możecie zobaczyć w całości kilka z poniższych filmów, przy czym niektóre bez polskiego lektora i napisów. Tutaj zaznaczam, że nie weryfikuję, czy kanał udostępniający film zrobił to legalnie. Być może za kilka dni taki link zostanie zablokowany i już go nie odtworzycie. To samo dotyczy platform takich jak Netflix czy HBO GO, gdzie cały czas dokładane są nowe filmy, ale część jest usuwana. Pokój z widokiem (A room with a view) Kadr z filmu „Pokój z widokiem” Ekranizacja powieści o tym samym tytule autorstwa Edwarda Morgana Forstera została nagrodzona trzema Oscarami. Główna bohaterka – Lucy Honeychurch – dziewczyna z tzw. dobrego domu wybiera się w swoją pierwszą podróż do Italii. Towarzyszy jej Charlotta, starsza i bardziej doświadczona kuzynka, która nie będzie zachwycona faktem, że Lucy spotka w stolicy Toskanii wielką miłość. Miejsca w Toskanii, które można zobaczyć w filmie „Pokój z widokiem” W filmie można podziwiać Florencję z początku XX wieku. Zdjęcia kręcono na Piazza della Signoria, Piazza Santa Croce oraz na Piazza del Duomo. W produkcji można także podziwiać toskańską wieś, na której rozgrywa się część wydarzeń. Główne role zagrali: Helena Bonham Carter, Julian Sands, Maggie Smith, Judi Denchi oraz Denholm Elliott Wynik Rotten Tomatoes Tomatometer – 100% Gdzie zobaczyć film? Obecnie dostępny jest na YouTube. Aktualizacja 11 kwietnia 2021. Film usunięto z YouTube, na razie brak informacji o innych źródłach. Poniżej możecie zobaczyć zwiastun filmu. Pod słońcem Toskanii (Under the Tuscan Sun) Kadr z filmu „Pod słońcem Toskanii” Pisarka z San Francisco – Frances Mayes – to 35-latka, której dotychczasowe życie niemal się rozsypało. Rozwód, depresja i brak weny do piania sprawiają, że przyjaciółka Frances namawia ją na wycieczkę objazdową po Toskanii. Tam główna bohaterka pod wpływem chwilowych emocji decyduje się kupić dom do remontu, malowniczo położony koło Cortony. „Pod słońcem Toskanii” to bez wątpienia najsłynniejszy i jeden z najlepszych filmów oddających klimat regionu. To również główny sprawca wielu przeprowadzek cudzoziemców „pod słońce Toskanii”, którym zamarzyło się powtórzyć opartą na faktach historię Frances Mayes. Miejsca w Toskanii, które można zobaczyć w filmie „Pod słońcem Toskanii” Akcja filmu rozgrywa się w Cortonie i okolicy, we Florencji, w Montepulciano, Monticchiello. Pięknie kadry nakręcono również w Rzymie oraz w Positano na wybrzeżu Amalfi. Główne role zagrali: Diane Lane, Lindsay Duncan, Sandra Oh, Raoul Bova, Vincent Riotta Wynik Rotten Tomatoes Tomatometer – 94% Gdzie zobaczyć film? Na dzień publikacji artykułu film jest dostępny na cda. Poniżej możecie zobaczyć zwiastun filmu Nasze najlepsze lata (La meglio gioventù) Plakat promujący film „Nasze najlepsze lata” Film składa się z kilku z pozoru niepowiązanych ze sobą wątków. Nicola i Matteo Carati są braćmi mieszkającymi w Rzymie w latach 1966-2000. Ich życie przeplata się z wydarzeniami, które w tamtych latach rozgrywały się w Wiecznym Mieście. Bracia pomagają młodej dziewczynie, spotkanej w przytułku. Po powodzi we Florencji Nicola spotyka pianistkę Giulię. Alessio na Sycylii spotyka fotografkę Mirellę. Pierwotnie film powstał jako czteroczęściowy mini serial dla telewizji RAI. Premiera odbyła się na Festiwalu Filmowym w Cannes w 2003 roku, gdzie film wyreżyserowany przez Marco Tullio Giordana zdobył prestiżową nagrodę „Un Certain Regard”. Następnie serial przekształcono na dwuczęściowy film (o tytułach: akt I i akt II). Miejsca w Toskanii, które można zobaczyć w filmie „Nasze najlepsze lata” Zdjęcia kręcono we Florencji (tutaj pokazano wydarzenia z wielkiej powodzi w 1966 roku) i w Sienie. Ponadto w filmie dostrzec można również Palermo, Rawennę, Perugię, Wenecję, Mesynę, Turyn i Rzym. Główne role zagrali: Jasmine Trinca, Valentina Carnelutti, Maya Sansa, Fabrizio Gifuni Wynik Rotten Tomatoes Tomatometer – 94% Gdzie zobaczyć film? Brak danych Poniżej możecie zobaczyć zwiastun filmu Zapiski z Toskanii (Copie conforme) Kadr z filmu „Zapiski z Toskanii” Film w reżyserii Abbasa Kiarostamiego opowiada historię znajomości Elle – właścicielki galerii – z pisarzem Jamesem. Znajomość rozpoczyna się z chwilą spotkania obojga na wykładzie pisarza podczas promocji jego książki o sztuce. Po wykładzie Elle proponuje Jamesowi wycieczkę do małego toskańskiego miasteczka, gdzie właścicielka miejscowej kawiarni omyłkowo bierze ich za małżeństwo. Wykorzystując sytuację para rozpoczyna wzajemny flirt. Przyznam szczerze, że mnie ten film nie porwał. Co więcej, w mojej opinii jest nudny, ale za to klimatów Toskanii w nim nie brakuje. Miejsca w Toskanii, które można zobaczyć w filmie „Zapiski z Toskanii” Zdjęcia do filmu kręcono we Florencji oraz – w przeważającej ilości – w miasteczku Lucignano. Główne role zagrali: Juliette Binoche, William Shimell Wynik Rotten Tomatoes Tomatometer – 89% Gdzie zobaczyć film? Cały film z polskim lektorem dostępny jest na cda. Poniżej możecie zobaczyć zwiastun filmu Angielski pacjent (The English Patient) Kadr z filmu „Angielski pacjent” Nagrodzona dziewięcioma Oskarmi adaptacja książki Michaela Ondaatje. Ciężko poparzony pilot samolotu zestrzelonego w Afryce przez Niemców i młoda pielęgniarka opiekująca się krytycznie poparzonym pacjentem mówiącym po angielsku, lecz cierpiącym na amnezję. Film pełen pasji, namiętności i zaskakujących zwrotów akcji. Miejsca w Toskanii, które można zobaczyć w filmie „Angielski pacjent” W filmie pokazano miejscowości Pienza, Viareggio, Versilia, Forte dei Marmi oraz wiejskie obszary Val d’Orcia. Ponadto z innych miejsc we Włoszech zdjęcia kręcono również w Rzymie, Wenecji oraz Trieście. Główne role zagrali: Ralph Fiennes, Juliette Binoche, Willem Dafoe i Kristin Scott Thomas Wynik Rotten Tomatoes Tomatometer – 85% Gdzie zobaczyć film? Obecnie „Angielski Pacjent” jest dostępny na na cda. Poniżej możecie zobaczyć zwiastun filmu Życie jest piękne (La Vita è bella) Plakat z filmu „Życie jest piękne” Rok 1939, tuż przed wybuchem wojny. Do Arezzo przybywa Guido, pół krwi Żyd, marzący o otwarciu własnej księgarni. Zakochuje się on w młodej arystokratce i próbuje przeszkodzić w ślubie dziewczyny z lokalnym urzędnikiem. Następnie akcja przenosi się o kilka lat później, kiedy to Guido i jego rodzina stają się prześladowani za swoje pochodzenie. Nagrodzony trzema Oskarami pierwszy film, w którym tragedię holokaustu i obozów koncentracyjnych potraktowano z humorem, by dziecko głównego bohatera myślało, że to tylko zabawa dorosłych. Miejsca w Toskanii, które można zobaczyć w filmie „Życie jest piękne” Zdjęcia do filmu kręcono w Cortonie, Arezzo i Montevarchi. Sam obóz koncentracyjny ulokowano natomiast w opuszczonej fabryce chemikaliów w pobliżu przepięknych wodospadów Marmore (Cascata delle Marmore) na rzece Nera w Terni w Umbrii. Główne role zagrali: Roberto Benigni, Nicoletta Braschi, Giorgio Cantarini i Horst Buchholz Wynik Rotten Tomatoes Tomatometer – 80% Gdzie zobaczyć film? Na dzień publikacji postu film można obejrzeć na cda. Poniżej możecie zobaczyć zwiastun filmu Gladiator (Gladiator) Kadr z filmu „Gladiator” Generał Maximus Decimus Meridius, prawa ręka cesarza, szczęśliwy mąż i ojciec, ukochany dowódca rzymskich legionów. W jednej chwili wali się jego życie, gdy po otruciu i śmierci cezara Maximus z przyjaciela władzy staje się jej wrogiem. Zostaje on pojmany i sprzedany do niewoli jako gladiator, ale nadal nie ustaje w walce. Ten fenomenalny film – z jednej strony brutalny, a z drugiej wyciskający łzy – w reżyserii Ridley’a Scotta z 2000 roku otrzymał aż pięćdziesiąt jeden nagród na różnych festiwalach, w tym aż pięć Oskarów. Miejsca w Toskanii, które można zobaczyć w filmie „Gladiator” Akcja filmu rozgrywa się w starożytnym imperium rzymskim, lecz kilka najpiękniejszych scen zostało nakręconych w Val d’Orcia, na południe od Pienzy. Dokładną lokalizację słynnej „drogi gladiatora” podałam na blogu już w lutym 2014 roku, a „domu gladiatora” w 2018 roku, natomiast niedawno zebrałam je w jednym poście, dlatego po szczegóły odsyłam Was do postu „Gdzie kręcono film Gladiator w Toskanii?„. Główne role zagrali: Russell Crowe, Joaquin Phoenix, Connie Nielsen, Derek Jacobi Wynik Rotten Tomatoes Tomatometer – 77% Gdzie zobaczyć film? Na dzień publikacji postu film dostępny jest na cda. Poniżej możecie zobaczyć zwiastun filmu oraz pod nim fragment nakręcony w Toskanii. Uwaga! Drugi zwiastun to jednocześnie spojler! Syndrom Stendhala (La Sindrome di Stendhal) Film z 1996 roku w reżyserii Dario Argento. Argento jako pierwszy włoski reżyser wykorzystał w filmie grafikę komputerową. Film opowiada o zmaganiach detektyw Anny Manni z seryjnym gwałcicielem i mordercą, lecz również z samą sobą. Anna doświadcza syndromu Stendhala, kiedy to umysł odpływa tracąc kontakt z rzeczywistością, a bodźcem jest sztuka, a raczej jej nadmiar. Kiedy ścigany morderca dowiaduje się o zaburzeniu psychicznym detektyw, wykorzystuje to z pełną premedytacją. Obraz został bardzo dobrze odebrany przez krytyków. Miejsca w Toskanii, które można zobaczyć w filmie „Syndrom Stendhala” Akcja filmu rozgrywa się we Florencji, a Galeria Uffizii staje się centrum zbrodni. Główne role zagrali: Asia Argento, Thomas Kretschmann Wynik Rotten Tomatoes Tomatometer – 77% Gdzie zobaczyć film? Cały film w języku angielskim można obejrzeć na YouTube. Poniżej zamieściłam całość filmu Obsesja (Obsession) Filmów o tym tytule nakręcono już kilka, tutaj mowa jest o „Obsesji” w reżyserii Briana De Palmy. Opowiada on o biznesmenie z Nowego Orleanu, Michaelu Courtlandzie. Jego życie się wali, gdy żona i córka zostają zamordowane podczas nieudanej próby porwania. Wiele lat później, podczas wizyty we Włoszech, bohater spotyka i zakochuje się w Sandrze Portinari. Kobieta jest łudząco podobna do jego żony. Miejsca w Toskanii, które można zobaczyć w filmie „Obsesja” Film kręcono głównie we Florencji. Główne role zagrali: Cliff Robertson, Geneviève Bujold, Sandra Portinari, John Lithgow, Sylvia Kuumba Williams, Wanda Blackman, Stanley J. Reyes Wynik Rotten Tomatoes Tomatometer – 73% Gdzie zobaczyć film? Obecnie film z polskimi napisami dostępny jest na cda. Poniżej możecie zobaczyć zwiastun filmu Herbatka z Mussolinim (Tea with Mussolini) Kadr z filmu „Herbatka z Mussolinim” Brytyjsko-włoska produkcja mistrza Franco Zeffirelli z 1999 roku, oparta na wspomnieniach z dzieciństwa reżysera. Film ukazuje Italię tuż przed wybuchem i w trakcie II wojny światowej, czyli w czasach faszyzmu. Historia opowiada o życiu syna włoskiego biznesmena, narodzonego ze związku pozamałżeńskiego. Chłopca porzuconego przez matkę wychowuje angielska dama. Inna dama, żona byłego ambasadora, jest duszą towarzystwa brytyjskiego mieszkającego we Florencji. Kobieta uważa, że dzięki politycznym kontaktom z Mussolinim ma zapewniają ochronę. Film ten jest też opowieścią o przywiązaniu do Florencji i godności w trudnych latach wojny. Miejsca w Toskanii, które można zobaczyć w filmie „Herbatka z Mussolinim” W filmie pokazano zarówno miasto Florencję, jak i San Gimignano. Główne role zagrały: Cher, Judi Dench, Joan Plowright, Maggie Smith Wynik Rotten Tomatoes Tomatometer – 66% Gdzie zobaczyć film? Obecnie film dostępny jest na cda. Poniżej możecie zobaczyć zwiastun filmu Włoskie wakacje (Made in Italy) Obraz w reżyserii Jamesa D’Arcy. Główny bohater Robert grany przez Liama Neesona nie ma zbyt dobrych relacji z synem. Po tym jak Jack wpada w finansowe kłopoty, wspólnie przyjeżdżają do Włoch, aby wyremontować i sprzedać rodzinną willę w Toskanii. W filmie pokazano zabawne perypetie ojca i syna, których nie brakowało przy pracach remontowych. Pokazano również cudowne klimaty Toskanii oraz zbawienny wpływ znajomych, którzy wpłynęli pozytywnie na zatarte relacje rodzinne. Pod wpływem Toskanii główni bohaterowie filmu postanowili odbudować i poukładać na nowo swoje sprawy. Miejsca w Toskanii, które można zobaczyć w filmie „Włoskie wakacje” W filmie pokazano miasteczko Monticchiello oraz wiejskie plenery Val d’Orcia. Główne role zagrali: Liam Neeson, Micheál Richardson, Valeria Bilello i Lindsay Duncan Wynik Rotten Tomatoes Tomatometer – 66% Gdzie zobaczyć film? „Włoskie wakacje” odpłatnie można obejrzeć na VOD Poniżej możecie zobaczyć zwiastun filmu Quantum of solace Kadr z filmu „Quantum of solance” Światowy hit kinowy z serii o Jamsie Bondzie, w reżyserii Marca Forstera. James nadal tropi organizację przestępczą stojącą za śmiercią jego ukochanej Vesper Lynd. Trop prowadzi do niejakiego Dominica Greene’a. Miejsca w Toskanii, które można zobaczyć w filmie „Quantum of solace” W filmie pokazano kamieniołomy Carrary, Sienę i Talamone. Ponadto sceny kręcono nad jeziorem Garda i w „mieście duchów” Craco w Bazylikacie. Główne role zagrali: Daniel Craig, Olga Kurylenko, Mathieu Amalric, Judi Dench, Giancarlo Giannini. Wynik Rotten Tomatoes Tomatometer – 64% Gdzie zobaczyć film? Obecnie film można obejrzeć na HBO GO. Poniżej możecie zobaczyć zwiastun filmu, a w drugim fragmencie pierwsze minuty kręcone nad Gardą, w Carrarze i pierwsze kadry ze Sieny. Ukryte pragnienia (Stealing Beauty) Kadr z filmu „Ukryte pragnienia” Film w reżyserii Bernardo Bertolucciego opowiada losy młodej dziewczyny imieniem Lucy, która po nieoczekiwanej śmierci matki została wysłana na wakacje do mieszkających we Włoszech rodziny. Wiejska posiadłość koło Sieny dziewiętnaście lat wcześniej była przez jakiś czas domem jej matki i bohaterka podejrzewa, że odnajdzie biologicznego ojca. Tam też Lucy kilka lat wcześniej przeżyła swój pierwszy pocałunek. Teraz jednak chce ona przeżyć coś więcej i szuka chłopaka piszącego do niej listy. Jest to pierwszy film Liv Tyler, w którym zagrała pierwszoplanową rolę. Obok „Pod słońcem Toskanii” jest to chyba najbardziej znany film spośród tych, których akcja rozgrywa się w Toskanii. Miejsca w Toskanii, które można zobaczyć w filmie „Ukryte pragnienia” Film w całości kręcono w cudnym Chianti, w części położonej od strony Sieny. Główne role zagrali: Liv Tyler, Rachel Weisz, Jeremy Irons, Sinéad Cusack, Joseph Fiennes Wynik Rotten Tomatoes Tomatometer – 51% Gdzie zobaczyć film? „Ukryte pragnienia” z polskim lektorem dostępny jest obecnie na cda. Poniżej możecie zobaczyć zwiastun filmu Portret damy (The Portrait of a Lady) „Portret damy” (The Portrait of a Lady) Piękna i niezamężna Isabel po śmierci rodziców i wuja dziedziczy spory majątek i postanawia wyjechać do Włoch. Tam też poznaje bezwzględnego Gilberta, który intrygą sprawia, że Isabel staje z nim na ślubnym kobiercu. Muzykę do tego filmu skomponował Wojciech Kilar. Miejsca w Toskanii, które można zobaczyć w filmie „Portret damy” Film przenosi widza do Toskanii ukazując Florencję i Lukkę z drugiej połowy XIX wieku. Następnie akcja przenosi się do Rzymu. Główne role zagrali: Nicole Kidman, John Malkovich, Barbara Hershey, Christian Bale, Richard E. Grant. Wynik Rotten Tomatoes Tomatometer – 45% Gdzie zobaczyć film? Obecnie film dostępny jest na cda. Poniżej możecie zobaczyć zwiastun filmu Pod słońce (The Shadows in the sun) Kadr z filmu „Pod słońce” Film w reżyserii Brada Mirmana. Opowiada historię młodego redaktora Jeremy Taylora, rozpoczynającego pracę w Londynie. Na prośbę swojego szefa udaje się on do Toskanii, do domu znanego, choć już nie tworzącego pisarza Weldona Parisha. Cel jest jeden: namówić starszego pana na napisanie nowej powieści. Weldon jednak konsekwentnie odrzuca wszystkie propozycje ciesząc się emeryskim życiem pod toskańskim niebem, hodując konie i pojąc się obficie winem. Joshua i Weldon w końcu znajdują wspólny język i oboje uczą się czegoś od siebie. W międzyczasie Jeremy poznaje przeuroczą córkę Weldona. Kadr z filmu „Pod słońce” Kadr z filmu „Pod słońce” Miejsca w Toskanii, które można zobaczyć w filmie „Pod słońce” W filmie pokazano krajobrazy Val d’Orcia, a w szczególności okolic Abbadia San Salvatore, Chiusi oraz gorące, darmowe źródła termalne w Bagno Vignoni, gdzie nakręcono sceny kąpieli Weldona Parisha. Główne role zagrali: Joshua Jackson, Harvey Keitel, Claire Forlani Wynik Rotten Tomatoes Tomatometer – 43% Gdzie zobaczyć film? Cały film w języku angielskim można obejrzeć na YouTube tutaj. Poniżej możecie zobaczyć zwiastun filmu Brat słońce, siostra księżyc (Fratello sole, sorella luna) Dość stary film w reżyserii Franco Zeffirellego opowiadający wczesne losy św. Franciszka z Asyżu. Miejsca w Toskanii, które można zobaczyć w filmie „Brat słońce, siostra księżyc” Długo się zastanawiałam, czy uwzględnić ten film. Toskanii jest tutaj mało, ale jest za to dużo Umbrii, która z kolei oferuje bardzo podobne klimaty. Ponieważ cały film nakręcono w tych właśnie sceneriach, to ostatecznie postanowiłam go tutaj uwzględnić. W Toskanii zdjęcia kręcono w opactwie Sant’Antimo, natomiast w Umbrii w Gubbio, Perugii, Asyżu, Terni i przy Wodospadach Marmurowych. Ponadto znawcy Włoch wychwycą w tym filmie również katedrę w Monreale na Sycylii. Główne role zagrali: Graham Faulkner, Judi Bowker. Wynik Rotten Tomatoes Tomatometer – 42% Gdzie zobaczyć film? Filmu w języku polskim nie udało mi się zlokalizować, natomiast wersję włoskojęzyczną do niedawno można było zobaczyć na YouTube. Niestety film nie jest już dostępny. Poniżej możecie zobaczyć zwiastun filmu Listy do Julii (Letters To Juliet) Film w reżyserii Garego Winicka. Obraz początkowo opowiada historię pary młodych ludzi: Sophii i i jej narzeczonego Victora. Postanawiają oni spędzić romantyczny urlop we Włoszech. Niestety Victor jako świeżo upieczony szef kuchni i właściciel restauracji zajmuje się wyłącznie szukaniem kontaktów biznesowych. Dziewczynie nie bardzo się podoba taki obrót spraw, szczególnie, że Werona, w której spędzają urlop jest bardzo romantycznym miastem. Sophie przemierzając samotnie ulice trafia do domu Julii i znajduje stary list pozostawiony bez odpowiedzi. Po otwarciu listu zaczyna się niesamowita historia mająca na celu połączyć zerwaną przed wieloma laty znajomość starszej już Claire Wyman i Lorenzo Bartolini. Sophie zostawia Victora i udaje się wraz z Claire do Toskanii w poszukiwaniu Lorenzo. Miejsca w Toskanii, które można zobaczyć w filmie „Listy do Julii” Film nakręcono w Sienie i Val d’Orcia, ale na początku akcja toczy się w Weronie. Główne role zagrali: Amanda Seyfried, Christopher Egan, Vanessa Redgrave, Franco Nero. Wynik Rotten Tomatoes Tomatometer – 41% Gdzie zobaczyć film? Obecnie film dostępny jest na Netflix. Poniżej możecie zobaczyć zwiastun filmu Hannibal (Hannibal) kadr z filmu „Hannibal” Kontynuacja niesamowicie mrocznego „Milczenia owiec”. Tym razem za kamerą stanął Ridley Scott. Dr Hannibal Lecter – jeden z 10 morderców najbardziej poszukiwanych przez FBI – powraca i wciąż myśli o agentce Clarice. Jak się można domyśleć film obfituje w wiele makabrycznych scen zbrodni oraz wartkie zwroty akcji. Jeśli lubicie znakomitą grę aktorską Anthony’ego Hopkinsa i Giancarlo Gianniniego, ten film jest dla Was. Idealny seans na zimowy mroźny wieczór! Miejsca w Toskanii, które można zobaczyć w filmie „Hannibal” Sporą część filmu nakręcono we Florencji, widać w nim Ponte Vecchio, Piazza della Republica czy Santa Maria Novella. Główne role zagrali: Anthony Hopkins, Julianne Moore, Gary Oldman i Giancarlo Giannini. Wynik Rotten Tomatoes Tomatometer – 39% Gdzie zobaczyć film? Film można zobaczyć na cda. Poniżej możecie zobaczyć zwiastun filmu Inferno (Inferno) Kadr z filmu „Inferno” Ekranizacja powieści z serii bestsellerowych dzieł Dana Browna z niezapomnianymi rolami Toma Hanksa. Tym razem producenci filmu przenoszą nas do Florencji i przedstawiają zmagania profesora Roberta Langdona z czasem, wirusem i miliarderem wizjonerem, niemalże jak u Hitchcocka. Profesor budzi się w szpitalu otumaniony, z raną głowy i tajemniczym przedmiotem oklejonym znaczkiem biohazardu. Po jego otwarciu ukazuje się mapa „Piekła Botticellego” i napięcie zaczyna rosnąć. Gorąco polecam tym z Was, którzy jeszcze nie oglądali ekranizacji powieści Dana Browna, szczególnie że to już kolejna po „Aniołach i Demonach”, której akcja rozgrywa się we Włoszech. Miejsca w Toskanii, które można zobaczyć w filmie „Inferno” Większość akcji rozgrywa się we Florencja, natomiast z innych miejsc we Włoszech zobaczycie również Wenecję. Główne role zagrali: Tom Hanks, Felicity Jones, Irrfan Khan, Omar Sy, Ben Foster, Sidse Babett Knudsen Wynik Rotten Tomatoes Tomatometer – 23% Gdzie zobaczyć film? Obecnie film dostępny jest na cda. Poniżej możecie zobaczyć zwiastun filmu Lato we Florencji (Lost in Florence) „Lato we Florencji” nie jest wprawdzie wybitnym lub spektakularnym dziełem kinematografii, lecz pięknie ukazuje klimat stolicy Toskanii. Romantyczna wycieczka do Florencji we dwoje i oświadczyny? Takie plany miał główny bohater Eric Lombard. Wraz z dziewczyną poleciał więc do Włoch obmyślając po drodze każdą sekundę pikniku, na którym się ma oświadczyć. Jednak wszystko się sypie, a bohater trafia do kuzynki i jej męża. Rodzina wprowadza Erica w arkana pięknej, choć niezwykle brutalnej gry, jaką jest Calcio Storico Fiorentino. Miejsca w Toskanii, które można zobaczyć w filmie „Lato we Florencji” Film nakręcono w całości we Florencji, pokazując w nim różne zakątki miasta. Główne role zagrali: Brett Dalton, Emily Atack, Alessandra Mastronardi, Stana Katic. Wynik Rotten Tomatoes Tomatometer – 14% Gdzie zobaczyć film? Film dostępny jest w płatnej wersji cda premium. Poniżej możecie zobaczyć zwiastun filmu Medyceusze: Władcy Florencji (Medici) Film opowiada dzieje rodziny Medyceuszy na przestrzeni kilku pokoleń. Sezon pierwszy z trzech to świetna gra aktorska Dustina Hoffmana i Richarda Maddena, szkockiego aktora znanego szerzej z roli Robba Starka z „Gry o Tron” i pamiętnego 9 odcinka trzeciego sezonu, czyli krwawego wesela. Serial ukazuje waśnie wielkich rodów Florencji na przełomie średniowiecza i renesansu, w tym spisek Pazzich dążących do odsunięcia od władzy Medyceuszy. Historycy twierdzą, że jest to dość luźno opowiedziana historia Medyceuszy, z dużą ilością fikcji i wieloma niezgodnościami z faktami historycznymi. Miejsca w Toskanii, które można zobaczyć w serialu „Medyceusze: Władcy Florencji” W serialu zobaczymy Florencję, Pienzę, Montepulciano, Val d’Orcię, Bagno Vignoni i Chianti, ale również Rzym i zamek w San Severa. Główne role zagrali: Dustin Hoffman, Richard Madden, Brian Cox, Sean Bean. Wynik Rotten Tomatoes Tomatometer – brak danych Wynik głosowania osób, które obejrzało serial – 84% Gdzie zobaczyć film? Serial dostępny jest na cda. Poniżej możecie zobaczyć zwiastun filmu Lato w Toskanii (Ein Sommer in der Toskana) źródło: „Lato w Toskanii” to film lekki i pełen pięknych krajobrazów. Główna bohaterka Laura jest dziennikarką modową. Podczas zbierania materiału w Toskanii odkrywa, że firma, o której chce napisać artykuł, wykorzystuje pracowników pochodzących z Chin. Sprawy się komplikują, gdy Laura zakochuje się w Alessandro – prawniku, którego rodzina jest zamieszana w wykorzystanie ludzi na rzecz tejże firmy, a ojciec dodatkowo w przeszłości romansował z jej matką. Film jest naprawdę urokliwy, polecam. Miejsca w Toskanii, które można zobaczyć w filmie „Lato w Toskanii” Film kręcono między innymi w Lukce, na toskańskim wybrzeżu, w Val d’Orcia i prawdopodobnie w Chianti, choć tutaj pewności nie mam. Główne role zagrali: Wolke Hegenbarth, Kerem Can, Rolf Sarkis. Wynik Rotten Tomatoes Tomatometer – brak danych Gdzie zobaczyć film? Wersję polskojęzyczną możecie obecnie obejrzeć w telewizji na kanale Romance TV. Poniżej zamieściłam cały film na YouTube, ale w języku hiszpańskim. The Love Specialist (La Ragazza Del Palio) Film z 1958 roku opowiada historię młodej dziewczyny Diany, która wygrawszy w konkursie samochód i pieniądze postanawia spędzić czas w Toskanii. Niestety jej samochód – Cadillac z lat 50 – zupełnie nie nadaje się na wąskie ulice włoskich miast. Najpierw dziewczyna rysuje go przeciskając się przez średniowieczne uliczki Sieny, by w następnej chwili zaparkować na masce Alfy Romeo włoskiego księcia Piero di Montalcino. Od tej chwili zaczynają się zabawne perypetie i romans nieznajomych. Film pomimo, że dość stary, to ogląda się przyjemnie. Historia toczy się na tle wydarzeń poprzedzających słynne Palio w Sienie. Polecam. Miejsca w Toskanii, które można zobaczyć w filmie „La Ragazza Del Palio” Film ten przede wszystkim przenosi nas do Sieny lat 50-tych XX wieku, ale sceny kręcono również w San Gimignano, Pizie oraz na wybrzeżu Toskanii. Główne role zagrali: Diana Dors i Vittorio Gassman. Wynik Rotten Tomatoes Tomatometer – brak danych Gdzie zobaczyć film? Film po włosku lub po angielsku w całości można obejrzeć na YouTube. Poniżej zamieściłam cały film w języku włoskim. Terroir (Terroir) Obraz w reżyserii Johna Jopsona jest luźną opowieścią na podstawie nietypowego opowiadania Edgara Allana Poe „Beczka Amontillado”. Nietypowego, gdyż opowiedzianego narracją mordercy. Pewien producent wina zatrudnia detektywa Victora, aby ten dowiedział się, skąd pochodzi tajemnicze wino „Oroboros”. Detektyw drążąc temat odkrywa coraz to nowe powiązania toskańskich producentów wina, skrywających mroczną tajemnicę. Polecam. Miejsca w Toskanii, które można zobaczyć w filmie „Terroir” W filmie możemy zobaczyć przede wszystkim przepiękne krajobrazy Chianti. Niektóre sceny nakręcono również w okolicach San Gimignano. Główne role zagrali: Keith Carradine, Gaetano Guarino, Fabio Marini Wynik Rotten Tomatoes Tomatometer – brak danych Gdzie zobaczyć film? W wersji anglojęzycznej film dostępny jest na amazon prime video. Poniżej możecie zobaczyć zwiastun filmu „Wiele hałasu o nic” (Much Ado About Nothing) Ekranizacja wyśmienitej komedii Williama Shakespeara. Dwoje zakochanych postanawia wyswatać swoich przyjaciół, zaciekłych przeciwników małżeństwa. Miejsca w Toskanii, które można zobaczyć w filmie „Wiele hałasu o nic” Film kręcono pośród przepięknych krajobrazów Greve in Chianti, a także w położonej nieopodal słynnej Villa Vignamaggio, domniemanym domu Mona Lisy. Główne role zagrali: Kenneth Branagh, Emma Thompson, Richard Briers, Keanu Reeves, Kate Beckinsale, Robert Sean Leonard, Denzel Washington, Michael Keaton, Imelda Staunton, Brian Blessed Wynik Rotten Tomatoes Tomatometer – brak danych Gdzie zobaczyć film? Na dzień publikacji artykułu film z polskim lektorem dostępny jest na cda. Poniżej możecie zobaczyć zwiastun filmu Osiem i pół (Otto e Mezzo) Marcello Mastroianni na planie „Osiem i pół” Czarnobiałe dzieło Federico Felliniego, przez niektórych uznawane za jego najlepszy film. Guido Anselmi to 43-letni reżyser filmowy, który niedawno odniósł sukces. Chcąc stworzyć kolejne wielkie dzieło, Guido stwierdza, że nic więcej nie ma już światu do przekazania. Jednocześnie otoczony jest on aktorami i ludźmi z wytwórni, co wywiera na nim dodatkową presję. Miejsca w Toskanii, które można zobaczyć w filmie „Osiem i pół” Część scen nakręcono w Chianciano Terme. Główne role zagrali: Marcello Mastroianni, Anouk Aimée, Sandra Milo, Claudia Cardinale, Rosella Falk, Barbara Steele, Guido Alberti Wynik Rotten Tomatoes Tomatometer – brak danych Gdzie zobaczyć film? Odpłatnie film można obejrzeć na VOD. Poniżej możecie zobaczyć zwiastun filmu Aktualizacja 11 kwietnia 2021 Kochani, oto trzy kolejne filmy. Dwa z nich odkryłam sama, trzeci poleciliście mi po publikacji tego postu, za co bardzo dziękuję. Muzyka ciszy (La musica del silenzio) Biograficzny film opowiadający historię życia Andrea Bocellego, od momentu narodzin, aż po początek wielkiej kariery międzynarodowej. Miejsca w Toskanii, które można zobaczyć w filmie „Muzyka ciszy” Prawie cały film nakręcono w Toskanii. Zobaczycie w nim wiejskie plenery, trochę toskańskiego wybrzeża oraz Sienę. Główne role zagrali: Toby Sebastian, Antonio Banderas, Jordi Mollà, Alessandro Sperduti Wynik Rotten Tomatoes Tomatometer – brak danych Wynik głosowania osób, które obejrzało serial – 80% Gdzie zobaczyć film? Obecnie film można obejrzeć bezpłatnie na VOD. Poniżej możecie zobaczyć zwiastun filmu Co kryje miłość? (Manuale d’am3re) Trzech zupełnie różnych mężczyzn, trzy zupełnie inne kobiety, trzy pozornie niepowiązane historie o miłości, które rozgrywają się na trzech różnych etapach życia głównych bohaterów. Miejsca w Toskanii, które można zobaczyć w filmie „Co kryje miłość?” Akcja pierwszej z trzech historii opowiedzianych w filmie rozgrywa się w nadmorskim miasteczku Castiglione della Pescaia. Główne role zagrali: Monica Bellucci, Robert De Niro, Laura Chiatti, Donatella Finocchiaro, Carlo Verdone, Riccardo Scamarcio Wynik Rotten Tomatoes Tomatometer – brak danych Gdzie zobaczyć film? Obecnie film można obejrzeć odpłatnie na VOD. Poniżej możecie zobaczyć zwiastun filmu Słodki koniec dnia źródło: Polski film w reżyserii Jacka Borcucha. Jest to historia o odwadze, sile słowa i skomplikowanych relacjach rodzinnych. W Toskanii od lat mieszka Maria – polska poetka, laureatka Nagrody Nobla, autorytet moralny. Życie bohaterów zostaje wywrócone do góry nogami, gdy otrzymują wiadomość o zamachu terrorystycznym w Rzymie. Niepoprawność polityczna Marii okazuje się mieć dramatyczne konsekwencje. Miejsca w Toskanii, które można zobaczyć w filmie „Słodki koniec dnia” Akcja filmu rozgrywa się w mieście Volterra oraz okolicy. Główne role zagrali: Krystyna Janda, Kasia Smutniak, Vincent Riotta, Antonio Catania, Robin Renucci Wynik Rotten Tomatoes Tomatometer – brak danych Gdzie zobaczyć film? Obecnie film można obejrzeć odpłatnie na VOD. Poniżej możecie zobaczyć zwiastun filmu Aktualizacja 16 kwietnia 2021 Wszystkie drogi prowadzą do Rzymu (All Roads Lead to Rome) źródło zdjęcia: netflix Nauczycielka Maggie i jej córka Summer nie mają najlepszych relacji. Postanawiają wyjechać razem do Toskanii, gdzie Maggie spędzała wakacje jako dziecko. Na miejscu okazuje się, że wciąż mieszka tam dawna miłość Maggie. Mało tego, wciąż się nie związał z nikim na stałe i nadal mieszka matką. Pewnego dnia Summer i staruszka wsiadają niespodziewanie w samochód i ruszają w kierunku Rzymu. Miejsca w Toskanii, które można zobaczyć w filmie „Wszystkie drogi prowadzą do Rzymu” Akcja filmu rozgrywa się w wiejskich plenerach południowej Toskanii, pokazane jest Monte Argentario. Główne role zagrali: Sarah Jessica Parker, Rosie Day, Raoul Bova, Claudia Cardinale Wynik Rotten Tomatoes Tomatometer – brak danych Gdzie zobaczyć film? Obecnie film można obejrzeć odpłatnie na VOD lub cda premium. Poniżej możecie zobaczyć zwiastun filmu Enrico Piaggio – włoski sen (Enrico Piaggio – Un sogno Italiano) Źródło zdjęcia: Enrico Piaggio stoi na krawędzi bankructwa. Aby uratować swoją firmę, wymyśla pojazd, który na zawsze zmieni oblicza Italii. Film opowiada o trudnych czasach powojennych, opracowaniu projektu słynnego skutera Vespa oraz walce Enrico Piaggio o przetrwanie tuż przed momentem, gdy Vespa stała się sławna. Miejsca w Toskanii, które można zobaczyć w filmie „Enrico Piaggio – włoski sen” Akcja filmu rozgrywa się głównie w zachodniej Toskanii, w Pizie. Główne role zagrali: Alessio Boni, Violante Placido Wynik Rotten Tomatoes Tomatometer – brak danych Gdzie zobaczyć film? Obecnie film można obejrzeć na Netflix. Poniżej możecie zobaczyć zwiastun filmu Toskania w filmach pominiętych z premedytacją Kto z Was interesuje się tematem filmów przenoszących widza do Toskanii i w ogóle do Włoch, ten być może zwrócił uwagę, że nie uwzględniłam przynajmniej dwóch tytułów, które często są wymieniane jako filmy z Toskanią w tle. Dlaczego tak zrobiłam i które filmy mam na myśli? „Jedz, módl się i kochaj” Główna bohaterka tego pięknego i długiego filmu przyjeżdża do Włoch, ale akcja skupia się na Rzymie. Są wprawdzie epizody w innych regionach i o ile podczas wypadu do Neapolu rzeczywiście można się tam przenieść wraz z bohaterkami, to już scena rozgrywająca się w Toskanii tak naprawdę nakręcona została w domu i mogło to być gdziekolwiek. Do tego około minuty krajobrazów toskańskich w Val d’Orcia i to wszystko. Stąd moja decyzja o nie umieszczaniu filmu w zestawieniu, choć oczywiście warto o nim wspomnieć w tym miejscu. Obecnie film „Jedz, módl się i kochaj” dostępny jest na Netflix i na cda. „Saga Zmierzch. Księżyc w nowiu” Autorka czteroczęściowej powieści, na podstawie której nakręcono pięcioczęściową ekranizację, umieściła jeden z wątków w toskańskim mieście Volterra. Tak się złożyło, że Stephenie Meyer w rzeczywistości Volterry nie widziała, wiec gdy przyszło do ekranizacji, to reżyser miał sporą zagwożdżę i ostatecznie nakręcił sceny w Montepulciano. Czyli już na wstępnie film wprowadza nieświadomego widza w błąd, sugerując, że jest w Volterze, podczas gdy w rzeczywistości to Montepulciano. Ponadto sam fragment w miasteczku jest bardzo krótki, później akacja przenosi się do wnętrz. Do tego jeszcze króciutka scena jazdy samochodem po toskańskich drogach i to by było wszystko. Acha, żeby wiedzieć, o co w tym chodzi, należy obejrzeć również pierwszą część sagi. Osobiście lubię tą historię, czytałam nawet książki, ale uważam, że umieszczenie „Sagi Zmierzch. Księżyc w nowiu” w zestawieniu takim jak „Toskania w filmach” byłoby po prostu przesadą. Obecnie film dostępny jest na cda. „Romeo i Julia” z 1968 roku w reżyserii Franco Zeffirelli Część filmu nagrana została w miasteczku Pienza w Val d’Orcia. Przede wszystkim Palazzo Piccolomini w Pienzie wykorzystano jako filmowy dom Capulettich. Nie mniej jednak mało tam jest typowych toskańskich klimatów, ale koneserzy regionu zapewne docenią film. Toskania w filmach – Wasze propozycje Bardzo chętnie dowiem się od Was, czy i jaki jeszcze film z Toskanią w tle powinien zostać przeze mnie uwzględniony. Piszcie śmiało w komentarzach, postaram się znaleźć taki tytuł, obejrzeć i z przyjemnością dołożę w tym poście. Teraz Twoja kolej! Dołącz do społeczności Italia by Natalia: Zaobserwuj blogowy profil na Instagramie; Dołącz do obserwujących fanpage'e bloga na Facebooku; Dołącz do blogowej grupy na Facebooku; Obserwuj mnie na Twitterze; Subskrybuj kanał na YouTube; Jestem również na Tik Toku; Moje książki znajdziesz w blogowym sklepie internetowym. Będzie mi również bardzo miło, jeśli zostawisz komentarz pod postem. Możesz też zapisać się na newsletter w oknie poniżej.

Zobacz OPOWIEŚCI O ANIOŁACH, DUCHACH I DEMONACH MARTIN BUBER w najniższych cenach na Allegro.pl. Najwięcej ofert w jednym miejscu. Radość zakupów i 100% bezpieczeństwa dla każdej transakcji.
Wizerunek diabła dość często pojawia się w filmach. Czasami jest on ucieleśnieniem zła, często niezrozumianą postacią tragiczną, zdarza się również, że szatan staje się obiektem kpin i żartów. Szatan, Lucyfer, Diabeł, Upadły Anioł. Nieważne jak nazywana, postać ta od zarania dziejów (zwłaszcza w kulturze europejskiej) zwykle przedstawiana była jako symbol zła wcielonego. Gusta się jednak zmieniają i na szczęście my, jako ludzie, ewoluowaliśmy od czasów średniowiecza i zaczęliśmy rozpatrywać Upadłego Anioła jako bohatera wielowarstwowego i niejednoznacznie współczesnej popkulturze ogromny wpływ na wizerunek Złego miała powieść Michaiła Bułhakowa „Mistrz i Małgorzata”, która przedstawiała Wolanda jako oczytanego, eleganckiego dżentelmena. Nagle okazało się, że diabeł nie jest taki zły, jak go malują. Zwłaszcza w erze filmu, rozpoczął się okres fascynacji Lucyferem, czy też ogólnie mroczną stroną rzeczywistości. Dzięki temu teraz, w 2018 roku, możemy cieszyć się ogromną różnorodnością w przedstawieniu Lucyfera/Diabła/Szatana. Od całkowitych parodii, przez demoniczne wcielenia, aż po Pana Piekieł przybierającego ludzką postać i prowadzącego swoje interesy ze zwykłymi śmiertelnikami. Biorąc pod uwagę religijne pochodzenie postaci, a także znaczenie symboliczne cyfry 7 w chrześcijaństwie, postanowiliśmy tym razem wybrać 7 najlepszych Lucyferów, a nie standardowych Al Pacino jako John Milton w „Adwokacie Diabła”Szatan jako szef kancelarii prawniczej w Nowym Jorku? Brzmi idealnie. Milton zatrudnia w swojej firmie Kevina Lomaxa (w tej roli Keeanu Reeves), świetnego adwokata, który nigdy nie przegrał żadnej sprawy. Pacino świetnie sprawdza się w roli Lucyfera-uwodziciela-manipulatora. 2. Roberto De Niro jako Louis Cyphre w „Harrym Angelu”Kolejny aktor, który wcielił się w szatana pełnego klasy i gracji. Cyphre zatrudnia tytułowego Harry'ego Angela jako prywatnego detektywa. W pewnym momencie okazuje się, że nie jest to zwykła sprawa, a Angel powoli uświadamia sobie, że zaprzedał duszę diabłu. 3. Peter Stromare jako Lucyfer/Lou w „Constantinie”Lucyfer w idealnie skrojonym białym garniturze, który poluje na ciekawą duszę Johna Constantine'a. O ile demonolog grany przez Keeanu Reevesa miał raczej mało wspólnego z komiksowym oryginałem, o tyle Stromare bardzo dobrze zagrał jako upadły syn Boga. Ciekawa kreacja, mniej ciekawy film. 4. Harvey Stephens jako Damien Thorne w „Omenie”Nie sam Szatan, ale jego potomek, co tylko powoduje, że postać ta jest zdecydowanie ciekawa. Synek Złego ma przykrą tendencje mordowania osób, które w jakiś sposób chcą wyrządzić krzywdę, dlatego jeśli Wam życie miłe, to będziecie starali się nie denerwować Thorne'a. 5. Tom Ellis jako Lucifer Morningstar w „Lucyferze”Najbardziej pozytywny Lucyfer z wymienionych dotychczas diabłów. Znudzony karaniem ludzi Szatan, postanawia przeprowadzić się do Miasta Aniołów i pożyć trochę wśród ludzi. Ellis sprawdza się idealnie jako szarmancki uwodziciel, bogaty właściciel klubu nocnego, a także (kiedy potrzeba) przerażający Pan Piekieł. 6. Troy Parker jako Szatan w „South Park”Szatan z miasteczka South Park jest wrażliwym facetem, który zakochuje się w Saddamie Husseinie. Najbardziej absurdalny Lucyfer w naszym zestawieniu, ale czego można się spodziewać, kiedy pada nazwa „South Park”: 7. Dave Grohl jako Szatan w „Tenacious D i Kostka Przeznaczenia”Duet Jack Black i Kyle Gass poszukuje legendarnej Kostki Przeznaczenia. Okazuje się, że kostka jest fragmentem zęba Lucyfera, który od kilkuset lat włóczy się po świecie w poszukiwaniu zgubionego kawałka kła. Po odnalezieniu go, powraca do swojej prawdziwej formy, przybiera głos Dave'a Grohla i zaczyna pojedynek na muzykę z Blackiem i Gassem. Gratka dla fanów hard rocka. Który z Lucyferów jest waszym ulubionym? A może macie jakieś inne propozycje, które powinny znaleźć się na tej liście? Kamil Kacperski Redaktor antyradia XTfNPMI. 470 159 207 273 418 241 446 328 390

filmy o demonach i aniołach