cit 8 a rachunek zysków i strat
Rachunek zysków i strat jest, oprócz bilansu, zasadniczym elementem rocznego sprawozdania finansowego. Przedstawia on wynik finansowy osiągnięty przez jednostkę w danym okresie, poprzez syntetyczne zestawienie przychodów, kosztów, zysków i strat nadzwyczajnych oraz obciążeń wyniku finansowego, głównie podatkiem dochodowym.W ustawie o rachunkowości (dalej: celowo użyto pojęć: sprawozdanie finansowe i roczne sprawozdanie finansowe. Ma to swoje konsekwencje dla porównywalności prezentowanych danych. Skutki te wyjaśnił departament efektywności wydatków publicznych i rachunkowości w Ministerstwie Finansów w odpowiedzi na pytania Polskiej Izby Biegłych Rewidentów. Odniósł się w niej do kilku zagadnień dotyczących roku obrotowego i zamknięcia ksiąg rachunkowych. Wszystkie je łączy wspólny mianownik – zamknięcie ksiąg zanim upłynie przyjęty przez jednostkę koniec roku obrotowego. Może to być spowodowane postawieniem jednostki w stan likwidacji, ogłoszeniem upadłości, zmianą formy prawnej, podziałem lub połączeniem spółek. Dla ułatwienia podzieliliśmy te zagadnienia na bardziej szczegółowe, prezentując je w formie pytań i odpowiedzi oraz ilustrując przykładami. Nie są to dosłowne odpowiedzi MF, lecz ich omówienie. PYTANIE 1: Czy jest dopuszczalne, aby rok obrotowy trwał krócej niż 12 miesięcy? Czy rok obrotowy przyjęty dla celów sprawozdawczości finansowej może być inny niż rok podatkowy? Odpowiedź MF: Definicja roku obrotowego (obowiązująca firmy prowadzące księgi rachunkowe) jest zawarta w art. 3 ust. 1 pkt 9 Wynika z niej, że rok obrotowy to: rok kalendarzowy, lub inny okres trwający 12 kolejnych pełnych miesięcy kalendarzowych, stosowany również do celów podatkowych. Rok obrotowy lub jego zmiany określa statut lub umowa, na podstawie której utworzono daną jednostkę. Jeżeli rozpoczęła ona działalność w drugiej połowie przyjętego roku obrotowego, to można połączyć księgi rachunkowe i sprawozdanie finansowe za ten okres z księgami rachunkowymi i sprawozdaniem finansowym za rok następny. Natomiast w razie zmiany roku obrotowego pierwszy po zmianie rok obrotowy powinien być dłuższy niż 12 kolejnych miesięcy. PYTANIE 2: Czy zamknięcie ksiąg zawsze kończy rok obrotowy i w konsekwencji sprawozdanie finansowe sporządzone zgodnie z art. 45 ust. 1 na dzień zamknięcia ksiąg rachunkowych należy uznać za roczne sprawozdanie finansowe, które należy poddać badaniu przez biegłego rewidenta, zatwierdzić przez organ zatwierdzający (np. zgromadzenie wspólników, walne zgromadzenie) oraz złożyć w rejestrze sądowym? Odpowiedź MF: Nie. Należy odróżnić pojęcia: sprawozdanie finansowe oraz roczne sprawozdanie finansowe. Celowo rozróżniono je w ustawie o rachunkowości. Roczne sprawozdanie finansowe to takie, które jest sporządzone na podstawie ksiąg rachunkowych za rok obrotowy (art. 12 ust. 2 pkt 1 Natomiast sprawozdanie finansowe jest sporządzane w pozostałych przypadkach, gdy zamykane są księgi rachunkowe, np. na dzień poprzedzający dzień postawienia jednostki w stan likwidacji lub ogłoszenia upadłości (art. 12 ust. 2 pkt 6 Nie jest to roczne sprawozdanie finansowe. Zatwierdzane i badane są tylko roczne sprawozdania finansowe (chyba że inne regulacje stanowią inaczej). Z wynika bowiem, że: zatwierdzaniu podlega roczne sprawozdanie finansowe (art. 53 ust. 1 badaniu podlegają: roczne sprawozdania finansowe oraz roczne skonsolidowane sprawozdania finansowe grup kapitałowych (art. 64 Przykład Jednostka zgodnie ze swoim statutem określiła, że jej rok obrotowy jest zgodny z rokiem kalendarzowym. Z 1 lipca 2020 r. została postawiona w stan likwidacji, a zatem zamknęła księgi rachunkowe na 30 czerwca 2020 r. Zamknięcie ksiąg rachunkowych nie jest jednak równoznaczne z końcem roku obrotowego, a sprawozdanie finansowe sporządzone na 30 czerwca 2020 r. nie jest sprawozdaniem rocznym. PYTANIE 3: Z jakim okresem należy porównywać poszczególne elementy sprawozdania finansowego: bilans, rachunek zysków i strat, zestawienie zmian w kapitale (funduszu) własnym, rachunek przepływów pieniężnych? Czy z analogicznym okresem roku ubiegłego, czy z wynikiem za cały miniony rok obrotowy? Odpowiedź MF: Obowiązek prezentacji danych porównawczych w sprawozdaniu finansowym wynika z następujących przepisów z art. 46 ust. 1 – dla bilansu, z art. 47 ust. 1 – dla rachunku zysków i strat, z art. 48a ust. 1 – dla zestawienia zmian w kapitale (funduszu) własnym, oraz z art. 48b ust. 1 – dla rachunku przepływów pieniężnych. W bilansie (art. 46 ust. 1 wykazuje się stany aktywów i pasywów na dzień kończący bieżący i poprzedni rok obrotowy. Jeżeli natomiast bilans jest sporządzany na inny dzień niż kończący rok obrotowy, to stany aktywów i pasywów wykazuje się na ten dzień oraz na dzień kończący rok obrotowy bezpośrednio poprzedzający ten dzień bilansowy (art. 46 ust. 1a Przykład Jednostka zgodnie ze swoim statutem określiła, że jej rok obrotowy jest zgodny z rokiem kalendarzowym. Z 1 lipca 2020 r. została postawiona w stan likwidacji. Sprawozdanie finansowe sporządzono na 30 czerwca 2020 r. W takiej sytuacji w sprawozdaniu powinny być wykazane stany aktywów i pasywów na 30 czerwca 2020 r. oraz na 31 grudnia 2019 r. (przy założeniu, że rok obrotowy jest równy kalendarzowemu). W rachunku zysków i strat (art. 47 ust. 1 wykazuje się oddzielnie przychody, koszty, zyski i straty oraz obowiązkowe obciążenia wyniku finansowego za bieżący i poprzedni obrotowy. Jeżeli rachunek zysków i strat jest sporządzany za inny okres sprawozdawczy niż rok obrotowy, to wykazuje się oddzielnie przychody, koszty, zyski i straty oraz obowiązkowe obciążenia wyniku finansowego za bieżący okres sprawozdawczy oraz za analogiczny okres sprawozdawczy poprzedniego roku obrotowego (art. 47 ust. 2 Przykład Jednostka zgodnie ze swoim statutem określiła, że jej rok obrotowy jest zgodny z rokiem kalendarzowym. Z 1 lipca 2020 r. została postawiona w stan likwidacji. Sprawozdanie finansowe sporządzono na 30 czerwca 2020 r. W takiej sytuacji w rachunku zysków i strat powinny być wykazane przychody, koszty, zyski i straty oraz obowiązkowe obciążenia wyniku finansowego za okres od 1 stycznia 2020 r. do 30 czerwca 2020 r. oraz od 1 stycznia 2019 r. do 30 czerwca 2019 r. Analogicznie jest z zestawieniem zmian w kapitale (funduszu) własnym (art. 48a ust. 1 oraz z rachunkiem przepływów pieniężnych (art. 48b ust. 1 Zasadniczo obejmują one informacje i dane za bieżący oraz poprzedni rok obrotowy. Jeżeli jednak są one sporządzane za inny okres sprawozdawczy, to: w zestawieniu zmian w kapitale (funduszu) własnym wykazuje się zmiany poszczególnych pozycji kapitału (funduszu) własnego za bieżący okres sprawozdawczy i poprzedni rok obrotowy (art. 48a ust. 2 rachunek przepływów pieniężnych sporządza się za bieżący okres sprawozdawczy i analogiczny okres sprawozdawczy poprzedniego roku obrotowego (art. 48b ust. 2 PYTANIE 4: Z jakim okresem należy porównywać poszczególne elementy sprawozdania finansowego przy zmianie formy prawnej? Czy w sprawozdaniu sporządzonym po zmianie formy prawnej należy wykazać dane porównawcze spółki sprzed przekształcenia, czy mimo wynikającej z kodeksu spółek handlowych zasady kontynuacji, należy traktować jednostkę po zmianie formy prawnej jak nowy podmiot? Odpowiedź MF: Krajowy Standard Rachunkowości nr 7 „Zmiany zasad (polityki) rachunkowości, wartości szacunkowych, poprawianie błędów, zdarzenia następujące po dniu bilansowym – ujęcie i prezentacja” (KSR nr 7) pkt wskazuje, że zmiana formy prawnej nie zakłóca porównywalności danych. Przykład Spółka jawna ma rok obrotowy kończący się 31 grudnia. 1 lipca 2020 r. została przekształcona w spółkę z o takim samym roku obrotowym. W sprawozdaniu finansowym za rok kończący się 31 grudnia 2020 r. spółka z powinna wykazać w rachunku zysków i strat dane za cały rok obrotowy (tj. od 1 stycznia do 31 grudnia 2020 r.) z danymi porównawczymi za poprzedni rok obrotowy (od 1 stycznia do 31 grudnia 2019 r.), a w bilansie dane na 31 grudnia 2020 r. i dane porównawcze na 31 grudnia 2019 r. PYTANIE 5: Jak wyceniać aktywa i pasywa w przypadku łączenia i przejmowania jednostek? Odpowiedź MF: Podczas łączenia i przejmowania jednostek wycena aktywów i pasywów na dzień zamknięcia ksiąg rachunkowych ma inny charakter niż wycena na dzień zamknięcia ksiąg rachunkowych w takich przypadkach, jak: zakończenie działalności jednostki, zakończenie likwidacji lub postępowania upadłościowego, o ile nie nastąpiło jego umorzenie, na dzień poprzedzający dzień postawienia jednostki w stan likwidacji lub ogłoszenia upadłości. Zatem, jeżeli w wyniku podziału lub połączenia powstaje nowa jednostka, to na dzień poprzedzający dzień wpisu do rejestru połączenia lub podziału należy sporządzić sprawozdanie finansowe przy założeniu kontynuacji działalności (art. 12 ust. 2 pkt 5 ). W tym wypadku do wyceny aktywów i pasywów nie ma zastosowania art. 29 który mówi o wycenie aktywów po możliwych do uzyskania cenach sprzedaży netto. Na koniec MF przypomniało, że odpowiedzialność za wykonywanie obowiązków w zakresie rachunkowości ponosi kierownik jednostki (art. 4 ust. 5 Dlatego do niego należy decyzja w konkretnej sytuacji o sposobie wyceny aktywów i pasywów. Musi on przy tym kierować się nadrzędnymi zasadami rachunkowości, w tym rzetelnego i jasnego obrazu oraz przewagi treści nad formą (art. 4 ust. 1, 1a i 2 Kiedy o zmianie roku zawiadomić urząd skarbowy Nie trzeba informować urzędu skarbowego o wydłużeniu roku podatkowego. Należy natomiast powiadomić o wyborze roku podatkowego innego niż kalendarzowy, z tym że dopiero w zeznaniu CIT-8. Informowaliśmy o tym w artykule „Nie zawsze trzeba zawiadomić urząd skarbowy” (DGP nr 17/2020), powołując się na odpowiedź Ministerstwa Finansów na pytania DGP. Zasadniczo (art. 8 ust. 1 ustawy o CIT) rokiem podatkowym spółki jest rok kalendarzowy, chyba że co innego wynika ze statutu lub umowy spółki. Wówczas rokiem podatkowym jest okres kolejnych 12 miesięcy kalendarzowych. Jeżeli spółka rozpoczęła działalność: • w pierwszej połowie roku, to jej pierwszy rok podatkowy trwa od dnia rozpoczęcia działalności do końca roku kalendarzowego albo do ostatniego dnia wybranego roku podatkowego, nie dłużej jednak niż 12 kolejnych miesięcy kalendarzowych (art. 8 ust. 2 ustawy o CIT), • w drugiej połowie roku i wybrała rok podatkowy pokrywający się z rokiem kalendarzowym, to jej pierwszy rok podatkowy może trwać od dnia rozpoczęcia działalności do końca roku kalendarzowego następującego po roku, w którym rozpoczęła działalność (art. 8 ust. 2a ustawy o CIT). Jeśli spółka rozpoczęła np. działalność w drugiej połowie 2019 r., to jej pierwszy rok podatkowy może zakończyć się 31 grudnia 2020 r. W prezentowanej w artykule odpowiedzi MF wyjaśniło, że w razie wydłużenia roku podatkowego na podstawie art. 8 ust. 2a ustawy o CIT nie trzeba informować urzędu skarbowego o wyborze roku podatkowego. Obowiązek ten dotyczy wyłącznie sytuacji, gdy podatnik wybrał rok podatkowy inny niż kalendarzowy (takie przypadki przewidziano w art. 8 ust. 4 i 5 ustawy o CIT). To oznacza – wyjaśnił resort – że art. 8 ust. 4 i 5 ustawy o CIT dotyczy tylko tych podatników, którzy wybrali rok podatkowy niepokrywający się z rokiem kalendarzowym. Nie dotyczy natomiast podatników, którzy nie odstąpili od ustawowej zasady, że rokiem podatkowym jest rok kalendarzowy, a jedynie skorzystali z uprawnienia przewidzianego w art. 8 ust. 2a ustawy o CIT (czyli wydłużenia roku podatkowego do końca roku kalendarzowego następującego po roku rozpoczęcia działalności). Od 2019 r. zmieniły się natomiast przepisy o zawiadamianiu urzędu skarbowego o zmianie roku podatkowego. Zasadniczo, jeśli spółka zmienia rok podatkowy na niepokrywający się z kalendarzowym, to musi o tym zawiadomić, z tym że dopiero w zeznaniu rocznym CIT-8 za rok podatkowy poprzedzający pierwszy po zmianie rok podatkowy (art. 8 ust. 4 ustawy o CIT). • ustawa z 29 września 1994 r. o rachunkowości ( z 2019 r. poz. 351; z 2020 r. poz. 568) • ustawa z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych ( z 2019 r. poz. 865; z 2020 r. poz. 1262) Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą wydawcy INFOR PL Kup licencję Na tej stronie. To okno służy do określania kryteriów wyboru dla raportu Rachunek zysków i strat. Aby otworzyć to okno, należy wybrać opcje Księgowość Raporty finansowe Finanse Rachunek zysków i strat. Alternatywnie można je otworzyć z modułu Raporty. Raport, po zdefiniowaniu, można przejrzeć w oknie Rachunek zysków i strat. Pytanie: Jak zaprezentować w rachunku zysków i strat umorzoną część z tarczy PFR która została zaliczona do pozostałych przychodów operacyjnych i jak wpływa to na zysk do podziału? Jak wykazać umorzoną część z tarczy PFR w CIT-8? Pozostało jeszcze 90 % treściAby zobaczyć cały artykuł, zaloguj się lub zamów dostęp. Autor: Katarzyna TrzpiołaDoktor nauk ekonomicznych w zakresie nauk o zarządzaniu, adiunkt na Wydziale Zarządzania Uniwersytetu Warszawskiego, praktyk, wieloletni szkoleniowiec i dydaktyk, autorka wielu publikacji z zakresu rachunkowości finansowej podatkowej, MSSF i rachunkowości zarządczej. Współpracuje z następującymi redakcjami: Portal FK, Rachunkowości i Podatki dla praktyków, Nowe Standardy Sprawozdawczości
Co istotne jednostki sporządzające kalkulacyjny rachunek zysków i strat nie stosują konta 79-0 oraz konta 79-1. Operacje gospodarcze dotyczące przeksięgowania sald kont wynikowych na wynik finansowy w jednostkach stosujących ewidencję kosztów wyłącznie na kontach zespołu 5, a tym samym ustalających wynik finansowy metodąBłędy w sprawozdaniu finansowym dotyczą uznawania, ujmowania, wyceny, prezentacji lub ujawnień poszczególnych pozycji bilansu oraz rachunku zysków i strat jednostki. Wykryte w danym roku obrotowym błędy dzielą się na: - popełnione w bieżącym okresie rachunkowym oraz - popełnione w latach poprzednich. Z punktu widzenia wpływu popełnionego błędu na stopień zniekształcenia sprawozdania finansowego, mogą zostać rozpoznane błędy istotne i nieistotne. Natomiast rozpatrując błąd pod kątem celu popełnienia, istnieją błędy świadome oraz popełnione bez udziału woli, przypadkowe. Na szczególną uwagę zasługują błędy istotne, które zostały popełnione bez względu na celowość, bądź nieistotne, popełnione celowo. Po pierwsze – istotność Ocena czy dany błąd jest istotny, czy nie, leży w gestii kierownika jednostki. Stosowne zapisy w tym zakresie powinny zostać zawarte w zasadach (polityce) rachunkowości firmy. Ponieważ sama ustawa o rachunkowości (dalej: uor) nie zawiera szczegółowych zasad ustalania poziomu istotności, podpowiedzią w tym zakresie mogą być metody stosowane przez firmy audytorskie >patrz ramka. W jaki sposób księgować Korekta błędów w księgach rachunkowych następuje: - w wyniku finansowym bieżącego roku - dla błędów, które zostały popełnione w bieżącym okresie i uznane przez jednostkę za istotne, a informację o popełnionym błędzie jednostka powzięła przed zatwierdzeniem sprawozdania finansowego; - w wyniku finansowym lat ubiegłych, poprzez korektę kapitałów (funduszy) własnych w pozycji „Zysk (strata) z lat ubiegłych" – dla błędów, które zostały popełnione w poprzednich latach obrotowych. Przed ujęciem korekty w księgach konieczna jest weryfikacja istotności popełnionego błędu i jego wpływu na zatwierdzone uprzednio sprawozdanie finansowe. Pojęcie „błąd lat ubiegłych" zostało zdefiniowane zarówno w polskich, jak i międzynarodowych przepisach. Ustawa o rachunkowości mianem błędów lat ubiegłych określa błędy, w następstwie których nie można uznać sprawozdania finansowego za spełniające wymagania rzetelnego i jasnego przedstawienia sytuacji majątkowej, finansowej oraz wyniku finansowego. Autopromocja Specjalna oferta letnia Pełen dostęp do treści "Rzeczpospolitej" za 5,90 zł/miesiąc KUP TERAZ Bardziej szczegółowo tematyka błędu została opisana w KSR nr 7 „Zmiany zasad (polityki) rachunkowości, wartości szacunkowych, poprawianie błędów, zdarzenia następujące po dniu bilansowym – ujęcie i prezentacja", gdzie błędy popełnione w poprzednich latach obrotowych to „pominięcia lub nieprawidłowości w sprawozdaniach finansowych jednostki za poprzedni rok bądź wcześniejsze lata obrotowe, powodujące istotne zniekształcenie danych sprawozdawczych zawartych w zatwierdzonych sprawozdaniach finansowych za poprzednie lata, w wyniku którego sprawozdania te nie mogą być uznane za jasno i rzetelnie przedstawiające sytuację finansową , majątkową i wynik finansowy jednostki." W przepisach międzynarodowych (MSR 8 „Zasady (polityka) rachunkowości, zmiany wartości szacunkowych i korygowanie błędów") błędy poprzedniego okresu to „pominięcia lub zniekształcenia w sprawozdaniach finansowych jednostki, które miały miejsce w poprzednim okresie bądź też w kilku poprzednich okresach". Zarówno regulacje krajowe, jak i międzynarodowe, wskazują, że błędy są wynikiem braku uwzględnienia lub błędnej interpretacji wiarygodnych informacji, które w momencie zatwierdzenia sprawozdań finansowych były dostępne, lub co do których można by zasadnie oczekiwać, że zostaną otrzymane i uwzględnione w toku sporządzania tych sprawozdań finansowych. Pomyłki i ...oszustwa Najczęstszą przyczyną powstania błędów są pomyłki arytmetyczne, niewłaściwe zastosowanie zasad (polityki) rachunkowości, niedopatrzenia bądź oszustwa. Uwaga! Zmiany wartości szacunkowych, skutki zmiany przyjętych zasad (polityki) rachunkowości spowodowanej zmianą przepisów o rachunkowości lub dokonanej z inicjatywy jednostki oraz skutki zdarzeń, o których, mimo zachowania należytej staranności, jednostka nie mogła wiedzieć, w wyniku czego nie zostały uwzględnione w poprzednich sprawozdaniach finansowych, nie są korektą błędów. Przepisy odnoszą się również do pojęcia wagi błędów, które uznaje się za istotne, jeśli pojedynczo lub łącznie mogą wpłynąć na decyzje gospodarcze podejmowane na podstawie analizy sprawozdania finansowego przez jego użytkowników. Jednostka każdorazowo musi wziąć pod uwagę łącznie skutki rozpatrywanych błędów. O ile każdy błąd z osobna może być nieistotny, o tyle ich łączny wpływ na sprawozdanie finansowe powoduje zniekształcenie, które może wprowadzić czytelnika w błąd. Porównywalność danych Ujęcie korekty błędu lat ubiegłych w księgach rachunkowych nie może zakłócać porównywalności danych zawartych w sprawozdaniach finansowych. W celu zapewnienia porównywalności danych dotyczących prezentowanych okresów jednostka stosuje retrospektywne podejście w pierwszym po stwierdzeniu błędów lat ubiegłych okresie sprawozdawczym. Polega ono na przekształceniu danych porównawczych dotyczących poprzedniego okresu bądź salda otwarcia aktywów, zobowiązań i kapitału własnego najwcześniejszego okresu, dla którego takie przekształcenie jest możliwe do wykonania. Przed wprowadzeniem korekty błędu w księgach jednostka powinna ocenić czy wykryty błąd jest na tyle istotny, że ewentualne ujęcie błędu lat ubiegłych w wyniku bieżącego roku miałoby znaczący wpływ na rzetelność i jakość przedstawionego sprawozdania finansowego. Dostępne są następujące warianty wprowadzenia korekty: 1. Podejście retrospektywne – przekształcenie danych porównawczych w taki sposób, jak gdyby zdarzenie uznane za błąd istotny w poprzednich latach obrotowych było ujęte poprawnie. Korekta jest możliwa dla najwcześniejszego prezentowanego okresu bądź w sytuacji, kiedy jest to niewykonalne, dla okresu najwcześniejszego, dla którego retrospektywne przekształcenie danych jest możliwe poprzez wprowadzenie salda otwarcia aktywów, zobowiązań i kapitału własnego jako danych porównawczych; 2. Podejście prospektywne – ustalenie skutku błędu w poprzednich okresach jest niewykonalne, nie następuje przekształcenie danych porównawczych. Poza odpowiednią korektą danych prezentowanych w bilansie jednostki i zestawieniu zmian w kapitale własnym, informacja o błędzie lat ubiegłych powinna się znaleźć w dodatkowych informacjach i objaśnieniach. Ujawnienia wymaga zatem między innymi rodzaj popełnionego błędu bądź kwota korekty. Gdy ustalenie kwot korekt jest niewykonalne, w informacji dodatkowej umieszcza się także informacje o popełnionym błędzie oraz wyjaśnienie przyczyny braku możliwości ujęcia odpowiednich korekt. Przykład Rokiem obrotowym jednostki jest rok kalendarzowy: 1 stycznia – 31 grudnia 2015 r. Sprawozdanie finansowe za ten rok zostało sporządzone 20 stycznia 2016 r., a zatwierdzone 20 kwietnia 2016 r. W maju 2016 roku, czyli już po zatwierdzeniu sprawozdania finansowego za 2015 r. wpłynęła do spółki faktura korygująca od głównego dostawcy na kwotę 100 000 zł. Faktura dotyczyła przyznanego przez dostawcę bonusu od zakupionych w 2015 roku materiałów, który został naliczony po przekroczeniu progów określonych w stosownej umowie dostawy. Kwota bonusu została uznana zarówno przez spółkę, jak i biegłego rewidenta, badającego sprawozdanie finansowe za rok 2016 za kwotę istotnie wpływającą na kształt sprawozdania finansowego. Czy kwotę przyznanego przez dostawcę bonusu należy ująć w wyniku bieżącego roku obrotowego (2016), czy skorygować wynik lat ubiegłych? W tym przypadku decydujące wydaje się to, że warunki przyznania bonusu zostały uregulowane w formie pisemnej umowy. Należy zatem przyjąć, że przy zachowaniu należytej staranności, jednostka – znając warunki przyznania bonusu – powinna uwzględnić odpowiednie szacunki już w momencie sporządzania sprawozdania finansowego za rok 2015. Ponieważ kwota błędu została uznana za istotną, jednostka powinna ująć w księgach roku 2016 kwotę wynikającą z faktury korekty księgując ją: Wn „Rozrachunki z dostawcami" Ma „Zysk (strata) lat ubiegłych". Tym samym, w momencie sporządzania sprawozdania finansowego za rok 2016 jednostka uznała, że wynik roku 2015 został zaniżony o kwotę 100 000 zł, stąd jego korekta w pozycji „Zysk (strata) z lat ubiegłych". Jeśli bonus dotyczył częściowo materiałów, które znajdowały się na stanie zapasów na dzień 31 grudnia 2015 r., to w odpowiedniej części należy skorygować wartość zapasów w sprawozdaniu finansowym za rok 2015, pomniejszając wartość błędu ujętego w pozycji „Zysk (strata) z lat ubiegłych". W przypadku uznania błędu jako nieistotnie zniekształcającego sprawozdanie finansowe, należy go ująć w wyniku bieżącego roku obrotowego (2016) w pozycji rachunku zysków i strat „Zużycie materiałów i energii". Podobne rozwiązanie należałoby przyjąć, jeśli warunki przyznania bonusu za rok 2015 zostałyby uregulowane po zatwierdzeniu sprawozdania finansowego. W takim przypadku kierownik jednostki w momencie sporządzania sprawozdania finansowego za rok 2015 przy zachowaniu należytej staranności nie mógł przewidzieć ewentualnej faktury korygującej wartość zakupów w roku 2015. Przykład Rokiem obrotowym jednostki jest rok kalendarzowy: 1 stycznia – 31 grudnia 2015 r. Sprawozdanie finansowe za ten rok zostało sporządzone 20 stycznia 2016 r., a zatwierdzone 20 kwietnia 2016 r. Na dzień bilansowy 31 grudnia 2015 r. jednostka posiada należność handlową na kwotę 500 000 zł. Na dzień bilansowy należność ta jest przeterminowana powyżej 180 dni, co zgodnie z zapisami polityki rachunkowości skutkowało utworzeniem odpisu aktualizującego w wysokości 50 proc., tj. do kwoty 250 000 zł. Po zatwierdzeniu sprawozdania za 2015 r., w maju 2016 roku, dłużnik został postawiony w stan likwidacji. Jednostka powinna zatem powiększyć odpis aktualizujący o kwtę 250 000 zł, obciążając wynik bieżącego roku obrotowego. Zgodnie z zapisami KSR 7 w omawianym przypadku nie zachodzi przesłanka błędu roku ubiegłego w postaci niedoszacowania odpisu aktualizującego na dzień 31 grudnia 2015 r., pomimo uznania błędu za istotny. Przykład Rokiem obrotowym jednostki jest rok kalendarzowy: 1 stycznia – 31 grudnia 2015 r. Sprawozdanie finansowe za ten rok zostało sporządzone 20 stycznia 2016 r., a zatwierdzone 20 kwietnia 2016 r. W maju 2016 r. jednostka po raz pierwszy przeprowadziła weryfikację przyjętych w latach ubiegłych stawek amortyzacyjnych środków trwałych. Pomimo przesłanek, że koszty amortyzacji już w latach ubiegłych nie odpowiadały okresowi ekonomicznej użyteczności środków trwałych, zdarzenie to należy traktować prospektywnie, korygując odpisy amortyzacyjne od 1 stycznia 2017 roku. Warto skonsultować Odpowiednie ujęcie błędu lat ubiegłych w księgach rachunkowych powinno zostać poprzedzone rozważeniem wpływu błędu na obraz sytuacji finansowej i majątkowej jednostki, wynikającej ze sprawozdania finansowego. W przypadku, gdy sprawozdanie finansowe podlega obowiązkowi badania, zalecane jest skonsultowanie z biegłym rewidentem zarówno metodologii ujęcia błędu w księgach rachunkowych, jak również istotności wpływu błędu na kształt sprawozdania finansowego. Procent przychodów, sumy bilansowej bądź wyniku Najczęściej przy badaniu sprawozdań finansowych poziom istotności ustalany jest jako procent określonej wartości bazowej, którą mogą być: - przychody ze sprzedaży, - suma bilansowa lub - wynik brutto. Jako poziom istotności można zastosować 1 proc. przychodów ze sprzedaży, 1 proc. sumy bilansowej lub 5 proc. zysku brutto. Zalecane jest jednak skonsultowanie metodologii wyliczenia poziomu istotności z biegłym rewidentem badającym sprawozdania finansowe, ponieważ specyfika działalności jednostki nie jest tu bez znaczenia. Różnice między przepisami krajowymi oraz międzynarodowymi Zasadniczą różnicą miedzy przepisami krajowymi a MSR jest granica czasu, do kiedy stwierdzenie popełnienia błędu w poprzednich latach obrotowych wymaga jego usunięcia w księgach i sprawozdaniu finansowym danego roku sprawozdawczego. KSR 7 wskazuje na moment zatwierdzenia sprawozdania finansowego, natomiast MSR 8 na moment zatwierdzenia sprawozdania finansowego do udostępnienia, który wyprzedza przynajmniej o 15 dni moment zatwierdzenia sprawozdania według przepisów krajowych. Na dzień powstania zobowiązanie to ujmuje się w księgach rachunkowych jako zobowiązanie wobec PFR z tytułu subwencji finansowej, w kwocie wymagającej zapłaty (art. 28 ust. 1 pkt 8 ustawy), w dacie dokonania tej operacji gospodarczej (wpływu środków pieniężnych), na podstawie wyciągu bankowego.
Generalnie zmiana formy prawnej spółki stanowi przesłankę do zamknięcia i otwarcia ksiąg rachunkowych. Ustawa o rachunkowości przewiduje jednak możliwość skorzystania z uproszczeń w tym zakresie. Zgodnie z ustawą o rachunkowości generalnie zmiana formy prawnej stanowi przesłankę do zamknięcia i otwarcia ksiąg rachunkowych. Zamknięcia ksiąg rachunkowych dokonuje się na dzień poprzedzający zmianę formy prawnej (art. 12 ust. 2 pkt 3 ustawy o rachunkowości), a otwarcia na dzień zmiany formy prawnej (art. 12 ust. 1 pkt 3 ustawy o rachunkowości). Zamknięcia ksiąg rachunkowych dokonuje się w ciągu trzech miesięcy od dnia zaistnienia tego zdarzenia, natomiast otwarcia w ciągu 15 dni. Podkreślić trzeba, że dzień przekształcenia to dzień dokonania wpisu w sądzie.[przykład 1] Jak przejść z podatkowej księgi na księgi rachunkowe Czynności niezbędne przed przygotowaniem bilansu Zgodnie z art. 45 ust. 1 ustawy o rachunkowości na dzień zamknięcia ksiąg rachunkowych należy sporządzić sprawozdanie finansowe. Obowiązują przy jego sporządzaniu wszystkie zasady wyceny aktywów i pasywów oraz ustalania wyniku finansowego, jakie przyjęła jednostka w polityce rachunkowości. Wynikają one z rozdziału 4 ustawy o rachunkowości. Oznacza to, że przekształcenie podmiotu wiąże się z koniecznością wykonania wielu czynności niezbędnych do przygotowania sprawozdania finansowego. Jest to: ● wycena aktywów i pasywów zgodnie z zasadami art. 28 ust. 1 ustawy o rachunkowości – przy założeniu, że jednostka kontynuuje działalność, a dotychczasowy podmiot wprawdzie kończy działalność, ale w jego prawa i obowiązki wstępuje inny, zatem nie ma przesłanki do zastosowania regulacji art. 29 ustawy o rachunkowości; ● ustalenie wyniku finansowego z uwzględnieniem skutków wyceny i odroczonego podatku dochodowego; ● sporządzenie bilansu, rachunku zysków i strat i informacji dodatkowej – sprawozdanie finansowe na dzień poprzedzający dzień przekształcenia nie jest sprawozdaniem rocznym. Z tego też względu sprawozdanie takie może nie zawierać rachunku przepływów pieniężnych i zestawienia zmian w kapitale własnym, dlatego że nie podlega obowiązkowemu badaniu przez biegłego rewidenta; ● podpisanie sprawozdania przez członków organu zarządzającego i osobę, której powierzono prowadzenie ksiąg rachunkowych. Polecamy: Samochód w firmie 2015 - multipakiet Na dzień zamknięcia ksiąg rachunkowych jednostka nie ma obowiązku przeprowadzenia inwentaryzacji. Nie następuje bowiem likwidacja działalności ani jej zakończenie – działalność będzie kontynuowana przez spółkę przekształconą. Inwentaryzację zobowiązane są przeprowadzić jedynie te jednostki, które nie prowadziły ksiąg rachunkowych, a po przekształceniu będą je prowadzić, np. spółki cywilne lub jawne z wyłącznym udziałem osób fizycznych, które nie przekroczyły w poprzednim roku 1 200 000 euro przychodów wskazanych w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości. PRZYKŁAD 1 Wpis do KRS Spółdzielnia pracy, której rok obrotowy pokrywał się z kalendarzowym, została przekształcona w spółkę z Przekształcenie wpisano do KRS 11 grudnia 2014 r. Data ta jest dniem przekształcenia (art. 203g ustawy z 16 września 1982 r. – Prawo spółdzielcze z 2013 r. poz. 1443 ze zm.). Zamknięcie ksiąg rachunkowych powinno nastąpić na dzień 10 grudnia 2014 r., a zatem sprawozdanie finansowe powinno obejmować okres od 1 stycznia 2014 r. do 10 grudnia 2014 r. Następnie zamknięcie ksiąg rachunkowych powinno nastąpić także na dzień kończący rok obrotowy, tj. 31 grudnia 2014 r. Sprawozdania sporządzonego na dzień poprzedzający zmianę formy prawnej nie ma też obowiązku zatwierdzania – nie jest to bowiem sprawozdanie roczne, a tylko takie, zgodnie z art. 53 ustawy o rachunkowości, podlega zatwierdzeniu. Nie ma także obowiązku składania go do KRS (w przypadku jednostek tam wpisanych), co wynika z art. 69 ust. 1 ustawy o rachunkowości. Uwaga na odroczony podatek dochodowy Przekształcenie spółki kapitałowej w osobową wiąże się ze zmianą reżimu podatkowego. Spółka kapitałowa jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, zaś spółka osobowa w ogóle nie jest podatnikiem podatku dochodowego. Spółka przekształcana, jeśli jej sprawozdanie podlegało obowiązkowemu badaniu przez biegłego rewidenta, mogła posiadać w swoich księgach ustalone aktywa i utworzoną rezerwę z tytułu odroczonego podatku dochodowego (o ile nie skorzystała z możliwości odstąpienia od ich tworzenia, zgodnie z art. 37 ust. 10 ustawy o rachunkowości). Jeśli zatem po przekształceniu spółka osobowa nie będzie podatnikiem podatku dochodowego, aktywa i rezerwy z tytułu odroczonego podatku dochodowego są na dzień zamknięcia ksiąg rachunkowych zbędne. Należy więc dokonać ich odpisania (rozwiązania) zapisem odwrotnym do ich utworzenia. Zaznaczyć należy, że w przypadku osób prawnych art. 8 ust. 6 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: ustawa o CIT) wskazuje, że jeżeli z odrębnych przepisów wynika obowiązek zamknięcia ksiąg rachunkowych (sporządzenia bilansu) przed upływem przyjętego przez podatnika roku podatkowego, za rok podatkowy uważa się okres od pierwszego dnia miesiąca następującego po zakończeniu poprzedniego roku podatkowego do dnia zamknięcia ksiąg rachunkowych. W tym przypadku za następny rok podatkowy uważa się okres od dnia otwarcia ksiąg rachunkowych do końca przyjętego przez podatnika roku podatkowego. Z kolei na podstawie art. 27 ust. 1 ustawy o CIT wskazuje na konieczność sporządzenia zeznania podatkowego za rok podatkowy. [przykład 2] Nowy podmiot Podstawą otwarcia ksiąg rachunkowych podmiotu przekształconego będą dane wynikające ze sprawozdania finansowego sporządzonego przez podmiot przekształcony (wartość historyczna). Dodać też trzeba, że nowa spółka wprowadza do swoich ksiąg rachunkowych rzeczowe aktywa trwałe oraz wartości niematerialne i prawne w szyku rozwiniętym. Oznacza to ujęcie na koncie „Środki trwałe” oraz na koncie „Odpisy umorzeniowe” kwot wynikających z zamkniętych ksiąg rachunkowych poprzedniej jednostki. Podmiot powstały z przekształcenia obowiązany jest także kontynuować naliczanie odpisów amortyzacyjnych według metody przyjętej przez dotychczasową spółkę. [przykład 3] Przychody z tytułu dywidendy w księgach rachunkowych Przekształcenie spółki osobowej w spółkę kapitałową i odwrotnie powoduje konieczność dostosowania systemu rachunkowości do potrzeb nowego podmiotu. Szczególną uwagę należy zwrócić na kapitały własne. Ustawa z 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych ( z 2013 r. poz. 1030 ze zm.; dalej: zawiera szczegółowe regulacje w zakresie wysokości kapitału podstawowego i zasad tworzenia kapitału zapasowego. W przypadku spółek osobowych takich regulacji brak. Należy zatem dokonać ujęcia kapitałów zgodnie ze wskazaniami z planu przekształcenia i dostosowaną w tym zakresie polityką rachunkowości. Zaznaczyć też należy, że wynik finansowy wypracowany w roku przekształcenia przez spółkę przekształcaną nie powinien być ujmowany jako wynik bieżącego roku obrotowego w spółce przekształconej. Proponuje się jego ujęcie jako zysku bądź straty z roku poprzedniego, tak aby wynik roku bieżącego zawierał jedynie przychody i koszty osiągnięte przez podmiot przekształcony PRZYKŁAD 2 CIT Przekształcenie spółdzielni w spółkę z z przykładu 1 obligowało spółdzielnię do zamknięcia ksiąg rachunkowych na dzień poprzedzający przekształcenie, a następnie otwarcia ich na dzień przekształcenia już przez spółkę. Spółdzielnia przygotowała zeznanie CIT-8 za okres od 1 stycznia 2014 r. do 10 grudnia 2014 r. Natomiast spółka przygotowała zeznanie CIT-8 za okres od 11 grudnia 2014 r. do 31 grudnia 2014 r. Poza tym jeśli spółka przekształcana, np. spółka osobowa, nie tworzyła rezerw i aktywów z tytułu odroczonego podatku dochodowego, nawet jeśli występowały różnice przejściowe między wartościami bilansowymi i podatkowymi składników majątku, należy przeanalizować, czy będzie występował ten obowiązek w spółce powstałej z przekształcenia. Będzie on istniał co do zasady, jeśli podmiotem powstałym z przekształcenia będzie spółka akcyjna. Wtedy na dzień otwarcia ksiąg powinna je uwzględnić w swoich księgach rachunkowych. Zaznaczyć też należy, że spółka powstała z przekształcenia nie jest traktowana jak spółka rozpoczynająca działalność. W związku z powyższym, nawet jeśli przekształcenie miało miejsce w drugiej połowie przyjętego roku obrotowego, spółka przekształcona nie może ksiąg rachunkowych za ten okres połączyć z księgami rachunkowymi za rok następny. Uproszczenia Można jednak nie zamykać i nie otwierać ksiąg rachunkowych w przypadku przekształcenia spółki osobowej oraz spółki cywilnej w inną spółkę osobową, a także spółki kapitałowej w inną spółkę kapitałową (art. 12 ust. 3 pkt 1 ustawy o rachunkowości). Decyzję w tej sprawie powinni podjąć wspólnicy spółki cywilnej lub spółki osobowej, a także właściciele spółki kapitałowej (udziałowcy lub akcjonariusze). Wybranie takiej możliwości jest prawem, a nie obowiązkiem. Jednak skorzystanie z niej może przynieść ograniczenie nakładu pracy związanego z prowadzeniem rachunkowości w jednostce. PRZYKŁAD 3 Jawna w akcyjną 1. W marcu 2015 r. wspólnicy spółki jawnej prowadzącej księgi rachunkowe podjęli uchwałę o przekształceniu w spółkę akcyjną. 2. Wpis spółki akcyjnej do KRS miał miejsce 9 kwietnia 2015 r. 3. Spółka jawna zamknęła księgi rachunkowe na dzień 8 kwietnia 2015 r. i sporządziła sprawozdanie finansowe za okres od 1 stycznia 2015 r. do 8 kwietnia 2015 r. Z bilansu wynikają następujące dane: Aktywa Pasywa A. Aktywa trwałe 733 000 A. Kapitał własny 663 000 I. Wartości niematerialne i prawne 75 000 I. Kapitał podstawowy 440 000 II. Rzeczowe aktywa trwałe 458 000 II. Należne wpłaty na kapitał podstawowy (wielkość ujemna) III. Należności długoterminowe III. Udziały (akcje) własne (wielkość ujemna) IV. Inwestycje długoterminowe 200 000 IV. Kapitał zapasowy 145 000 V. Długoterminowe rozliczenia międzyokresowe V. Kapitał z aktualizacji wyceny B. Aktywa obrotowe 142 000 VI. Pozostałe kapitały rezerwowe Zapasy Towary Materiały 111 500 VII. Zysk (strata) z lat ubiegłych - 90 000 Należności krótkoterminowe, w tym z tytułu dostaw i usług 3500 od pracowników 1000 4 500 VIII. Zysk (strata) netto 168 000 Inwestycje krótkoterminowe, w tym W kasie 2000 Na rachunkach bankowych bieżących 8000 Lokaty do 3 m-cy 16 000 26 000 IX. Odpisy z zysku netto w ciągu roku obrotowego (wielkość ujemna) IV. Krótkoterminowe rozliczenia międzyokresowe B. Zobowiązania i rezerwy na zobowiązania 212 000 Aktywa razem 875 000 I. Rezerwy na zobowiązania II. Zobowiązania długoterminowe, w tym z tytułu kredytów 60 000 60 000 III. Zobowiązania krótkoterminowe, w tym z tytułu dostaw i usług 120 000 z tytułu wynagrodzeń 32 000 152 000 IV. Rozliczenia międzyokresowe - Pasywa razem 875 000 Na rzeczowe aktywa trwałe składają się: – Maszyny o wartości początkowej 250 000 zł i dotychczasowym umorzeniu 216 000 zł; – Budynki o wartości początkowej 625 000 zł i dotychczasowym umorzeniu 336 500 zł; – Wyposażenie o wartości początkowej 205 000 zł i dotychczasowym umorzeniu 69 500 zł. Z kolei wartości niematerialne to licencje o wartości początkowej 100 000 zł i dotychczasowym umorzeniu 25 000 zł. Polecamy: Monitor Księgowego – prenumerata Na podstawie tych danych (z uwzględnieniem informacji szczegółowych, wynikających z ksiąg spółki jawnej) będzie sporządzony bilans otwarcia w spółce akcyjnej. Na rzeczowe aktywa trwałe składają się: – maszyny o wartości początkowej 250 000 zł i dotychczasowym umorzeniu 216 000 zł; – budynki o wartości początkowej 625 000 zł i dotychczasowym umorzeniu 336 500 zł; – wyposażenie o wartości początkowej 205 000 zł i dotychczasowym umorzeniu 69 500 zł; Z kolei wartości niematerialne to licencje o wartości początkowej 100 000 zł i dotychczasowym umorzeniu 25 000 zł. Na podstawie tych danych (z uwzględnieniem informacji szczegółowych, wynikających z ksiąg spółki jawnej) będzie sporządzony bilans otwarcia w spółce akcyjnej. Objaśnienia do ewidencji: 1. PK Wprowadzenie bilansu otwarcia w spółce akcyjnej powstałej z przekształcenia spółki jawnej. UWAGA Gdyby spółka jawna nie prowadziła ksiąg rachunkowych, musiałaby sporządzić inwentarz, w którym wskazane byłyby wszystkie aktywa i zobowiązania na dzień 8 kwietnia 2015 r. Kapitał podstawowy ustalony byłby na podstawie umowy spółki. Nadwyżka wartości aktywów nad wartością zobowiązań, niepodzielonych zysków i kapitału podstawowego odniesiona byłaby na kapitał zapasowy. TABELA Przykłady przekształceń Podmiot przekształcany Podmiot powstały z przekształcenia Zamknięcie/otwarcie ksiąg rachunkowych spółka cywilna spółka jawna dobrowolne spółka jawna spółka z konieczne spółka komandytowa spółka z konieczne spółka komandytowo-akcyjna spółka z konieczne spółka z spółka akcyjna dobrowolne spółka akcyjna spółka z dobrowolne spółka z spółka komandytowa konieczne spółka cywilna spółka z konieczne Podstawa prawna - Ustawa z 29 września 1994 r. o rachunkowości ( z 2013 r. poz. 330 ze zm.). Ustawa z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych ( z 2011 r. nr 74, poz. 397 ze zm.). Ważny wyrok Spółdzielnia, a następnie po przekształceniu spółka z to ten sam podmiot działający w innej formie organizacyjnej i prawnej. Dlatego ma on obowiązek złożyć roczne sprawozdanie finansowe i pozostałe dokumenty za pełny rok obrotowy, które będzie się składać w istocie z dwóch sprawozdań: spółdzielni za okres od 1 stycznia 2013 r. do 10 grudnia 2013 r. oraz spółki za okres od 11 grudnia 2013 r. do 31 grudnia 2013 r. Postanowienie Sądu Okręgowego w Bydgoszczy z 11 grudnia 2014 r., sygn. akt VIII Ga 204/14 – orzeczenie prawomocne Katarzyna Trzpioła Katedra Finansów i Rachunkowości UW Podyskutuj o tym na naszym FORUM
W rachunku zysków i strat przychód z posiadanych udziałów w spółce komandytowej, stanowiący przychód finansowy, ujmuje się w pozycji „Dywidendy i udziały w zyskach" – odpowiednio w pozycji J.I wariantu kalkulacyjnego lub G.I wariantu porównawczego. Natomiast koszt finansowy z tytułu pokrycia straty spółki komandytowej, którejPodatnicy podatku dochodowego od osób prawnych, których rok podatkowy pokrywa się z rokiem kalendarzowym, do końca marca br. powinni złożyć zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu lub poniesionej straty za rok 2013. Zeznanie to muszą złożyć podmioty, które na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: ustawa o CIT) są podatnikami tego podatku, przede wszystkim osoby prawne. Warto w tym miejscu wspomnieć też o spółce komandytowo-akcyjnej, która wprawdzie jest od 1 stycznia 2014 r. nowym podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, jednak w poprzednim roku jeszcze nim nie była, zatem będzie sporządzać to rozliczenie dopiero w 2015 roku. Trzeba również zauważyć, że niektóre podmioty mimo podlegania ustawie o CIT nie mają obowiązku składania zeznania rocznego. Odnosi się to przede wszystkim do jednostek zwolnionych podmiotowo od tego podatku, wymienionych w art. 6 ust. 1 ustawy o CIT (np. jednostek budżetowych). Omawiana powinność nie ciąży również na podmiotach osiągających przychody, do których nie stosuje się przepisów ustawy o CIT. Chodzi tutaj o wymienione w art. 2 ustawy o CIT przychody z działalności rolniczej. Wspomniane podmioty nie muszą składać zeznania rocznego jedynie wtedy, gdy oprócz wcześniej wskazanych nie osiągnęły żadnych innych przychodów. Od obowiązku złożenia zeznania rocznego nie zwalnia natomiast okoliczność, że podatnik nie osiągnął w okresie rozliczeniowym przychodów ani nie poniósł żadnych kosztów ich uzyskania. W takim przypadku należy złożyć „zerowy” CIT-8. Interpretacja IS – obowiązek złożenia zeznania rocznego Brak jakichkolwiek przychodów i kosztów uzyskania przychodów nie wyłącza obowiązku złożenia zeznania podatkowego CIT-8. Poza wyjątkami wskazanymi w art. 27 ust. 1 ustawy o CIT – w ustawie tej nie istnieje bowiem żaden przepis, który by zwalniał podatnika z tego obowiązku. Interpretacja dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 19 sierpnia 2010 r. (nr IPPB5/423-307/10-4/AM) 1. Wybór odpowiedniego formularza Aby rozliczyć się z podatku, należy pobrać odpowiedni druk w urzędzie skarbowym albo skorzystać z tzw. aktywnych druków dostępnych w internecie lub na nośnikach CD. Przy czym przez wybór odpowiedniego druku należy rozumieć nie tylko skorzystanie z formularza o odpowiednim oznaczeniu (np. CIT-8), ale także z właściwej (tj. kolejnej) jego wersji. Warto zatem podkreślić to, że aktualne wzory zeznań rocznych składanych przez podatników CIT określono w rozporządzeniu ministra finansów z 25 listopada 2011 r. w sprawie określenia wzorów deklaracji, zeznania, oświadczenia oraz informacji podatkowych obowiązujących w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych ( nr 265, poz. 1575). W świetle powołanego aktu prawnego w rozliczeniu podatku dochodowego od osób prawnych za 2013 rok należy stosować formularze o następujących oznaczeniach: CIT-8 (21) – zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) przez podatnika podatku dochodowego od osób prawnych, CIT-8A (8) – zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) przez podatkową grupę kapitałową – podatnika podatku dochodowego od osób prawnych, CIT-8B (7) – o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) przez podatkową grupę kapitałową – podatnika podatku dochodowego od osób prawnych (w zależności od daty utworzenia grupy kapitałowej). 2. Określenie roku podatkowego Jedną z najważniejszych czynności przy wypełnianiu zeznania w imieniu podatników CIT jest określenie roku podatkowego, którego to zeznanie dotyczy. Inaczej niż w zeznaniach PIT, w których po prostu wpisuje się konkretny rok kalendarzowy – w formularzu CIT-8 dokonuje się tego poprzez wskazanie, od kiedy (poz. 4) do kiedy (poz. 5) trwał rok podatkowy jednostki. W każdej z wymienionych pozycji należy wpisać dzień, miesiąc i rok wyznaczające początek oraz koniec okresu rozliczeniowego przyjętego przez podatnika składającego zeznanie roczne. Taka konstrukcja tej części formularza znajduje uzasadnienie w przepisach ustawy o CIT odnoszących się do roku podatkowego. Choć zazwyczaj dla podatników podatku dochodowego od osób prawnych rokiem podatkowym jest rok kalendarzowy, to jednak podatnik może wybrać jako swój rok podatkowy okres niepokrywający się z rokiem kalendarzowym. O fakcie tym jednak musi być zapis w: statucie albo umowie spółki, albo innym dokumencie odpowiednio regulującym jego zasady ustrojowe. Podatnik musi ponadto zawiadomić o swoim wyborze właściwego naczelnika urzędu skarbowego. Wówczas rokiem podatkowym jest okres kolejnych 12 miesięcy kalendarzowych. Inne zasady dotyczące określania roku podatkowego przewidziano w stosunku do podatników rozpoczynających działalność. W takim przypadku 1. rok podatkowy trwa od dnia rozpoczęcia działalności do końca roku kalendarzowego albo do ostatniego dnia wybranego roku podatkowego, nie dłużej jednak niż 12 kolejnych miesięcy kalendarzowych (art. 8 ust. 2 ustawy o CIT). W przypadku natomiast podjęcia po raz pierwszy działalności w drugiej połowie roku kalendarzowego i wybrania roku podatkowego pokrywającego się z rokiem kalendarzowym, pierwszy rok podatkowy może trwać od dnia rozpoczęcia działalności do końca roku kalendarzowego następującego po roku, w którym rozpoczęto działalność. W razie zmiany roku podatkowego za pierwszy po zmianie uważa się okres od 1. miesiąca następującego po zakończeniu poprzedniego roku podatkowego do końca roku podatkowego nowo przyjętego. Okres ten nie może być krótszy niż 12 i dłuższy niż 23 kolejne miesiące kalendarzowe. Jeszcze inaczej określa się rok podatkowy w sytuacji, gdy z odrębnych przepisów wynika obowiązek zamknięcia ksiąg rachunkowych (sporządzenia bilansu) przed upływem przyjętego przez podatnika roku podatkowego (zob. art. 8 ust. 6 ustawy o CIT). Od przyjętego przez podatnika roku podatkowego będzie więc zależeć termin, w którym powinien złożyć zeznanie roczne. Zeznanie o wysokości uzyskanego w roku podatkowym dochodu lub poniesionej straty powinno być przekazane fiskusowi do końca 3. miesiąca następującego po roku podatkowym, za który jest ono składane (art. 27 ust. 1 ustawy o CIT). Zatem przedsiębiorcy rozliczający CIT, których rok podatkowy pokrywa się z rokiem kalendarzowym, mają obowiązek złożyć zeznanie w terminie do 31 marca. Przy czym zgodnie z ustawą Ordynacja podatkowa (dalej: op) jeśli ostatni dzień terminu przypada na sobotę lub dzień ustawowo wolny od pracy, za ostatni dzień terminu uważa się następny dzień po dniu lub dniach wolnych od pracy (art. 12 § 5 op). Termin złożenia zeznania Podatnicy, których rok podatkowy pokrywa się z rokiem kalendarzowym, zeznanie CIT-8 za 2013 rok powinni złożyć do 31 marca 2014 r. W ich przypadku znajdzie zastosowanie ogólna reguła określona w art. 27 ust. 1 ustawy o CIT, w myśl której termin do złożenia zeznania upływa z końcem 3. miesiąca roku podatkowego następującego po tym, którego to zeznanie dotyczy. Przykład Spółka za rok podatkowy przyjęła okres trwający od 1 września do 31 sierpnia. Wobec tego zeznanie CIT-8 za rok podatkowy trwający od 1 września 2013 r. do 31 sierpnia 2014 r. spółka powinna złożyć najpóźniej 1 grudnia 2014 r. (koniec listopada br. przypada bowiem w niedzielę). W pozycji 4 zeznania jednostka wpisze (początek roku podatkowego), a w pozycji 5 – (koniec roku podatkowego). 3. Wskazanie urzędu oraz celu złożenia formularza Podatnik wypełniający część A formularza CIT-8 powinien w nim wskazać urząd skarbowy, do którego adresowane jest zeznanie, oraz określić cel złożenia formularza. Zeznanie roczne wraz z załącznikami należy złożyć do urzędu skarbowego właściwego ze względu na adres siedziby przedsiębiorcy (jeśli jest ona położona na terytorium Polski). Siedzibę określa się na podstawie odpowiedniego rejestru, a w przypadku, gdy adres siedziby nie został ujawniony w rejestrze – bierze się pod uwagę siedzibę wynikającą ze statutu lub odpowiedniej umowy. Taki sposób ustalania organu podatkowego, do którego należy złożyć wspomniane zeznanie, wynika z § 2 rozporządzenia ministra finansów z 22 sierpnia 2005 r. w sprawie właściwości organów podatkowych ( nr 165, poz. 1371 ze zm.). Nieco inaczej właściwość organu do złożenia zeznania rocznego ustala się w sytuacjach, gdy mamy do czynienia z podatkową grupą kapitałową. W przypadku tego rodzaju podatników decydujący jest tutaj adres siedziby spółki reprezentującej grupę, wskazanej w umowie o jej utworzeniu. Odmienne zasady obowiązują też w tym zakresie przedsiębiorców mających siedzibę za granicą, a prowadzących działalność gospodarczą na terytorium Polski (czyli nierezydentów). W ich przypadku organem upoważnionym do przyjęcia zeznania będzie bowiem urząd skarbowy właściwy dla opodatkowania podmiotów zagranicznych. W każdym województwie wyznaczony jest jeden urząd skarbowy do obsługi takich podmiotów. O tym zaś, do którego z nich powinno trafić zeznanie, decyduje miejsce prowadzenia przez te podmioty działalności gospodarczej. Wykaz wspomnianych urzędów zawarto w § 6 ww. rozporządzenia ministra finansów. Przykładowo w województwie dolnośląskim takim wyznaczonym organem jest naczelnik dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu, w województwie małopolskim – naczelnik małopolskiego Urzędu Skarbowego w Krakowie, w województwie mazowieckim – naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie, a w województwie świętokrzyskim – naczelnik świętokrzyskiego Urzędu Skarbowego w Kielcach. Jeżeli jednak tego rodzaju „zagraniczny” podatnik prowadzi działalność gospodarczą na terenie więcej niż jednego województwa, właściwy miejscowo do złożenia zeznania będzie naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie. Wskazanie celu złożenia formularza odbywa się przez zaznaczenie w pozycji 7 zeznania CIT-8 kwadratu nr 1– jeśli składane jest zeznanie, bądź kwadratu nr 2 – w razie jego korekty. 4. Wpisanie danych identyfikacyjnych podatnika Kolejna ważna część zeznania wymagająca wypełnienia, to część B. Umieszcza się w niej dane identyfikujące podatnika, takie jak: pełna nazwa, REGON, adres siedziby (w tym: kraj, województwo, powiat, gminę, ulicę, numer domu, numer lokalu, miejscowość, kod pocztowy, pocztę). W omawianej części trzeba też poinformować o tym, czy podatnik korzystał w roku podatkowym ze zwolnienia od wpłacania zaliczek (lub utraty prawa do zwolnienia), o którym mowa w art. 25 ust. 11-16 ustawy o CIT (poz. 20) oraz czy był zobowiązany do przygotowania dokumentacji transakcji z podmiotami powiązanymi (poz. 21). Krąg podatników sporządzających tego rodzaju dokumentację został określony w art. 9a ustawy o CIT. Oczywiście nie należy również zapominać o wpisaniu NIP podatnika (w poz. 1 formularza CIT-8). 5. Ustalenie załączników Oprócz jednego ze wspomnianych wcześniej druków zeznań rocznych (np. CIT-8) podatnicy często muszą także złożyć stosowne załączniki. Podstawowymi dokumentami składanymi wraz z tego rodzaju zeznaniami są: CIT-8/O (8) – informacja o odliczeniach od dochodu i od podatku oraz o dochodach wolnych i zwolnionych od podatku, CIT-D (3) – informacja podatnika podatku dochodowego od osób prawnych o otrzymanych/przekazanych darowiznach. Ponadto do rocznego zeznania CIT niektóre jednostki dołączają: SSE-R (4) – rozliczenie podatku dochodowego od dochodów osiąganych z tytułu prowadzenia działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, CIT-ST (7) – informację podatnika do ustalenia należnych jednostkom samorządu terytorialnego dochodów z tytułu udziału we wpływach z podatku dochodowego od osób prawnych. Podatnicy szczególnie często zapominają o dołączeniu ostatniego z wymienionych formularzy. Przypomnijmy zatem, że powinność dołączania załącznika CIT-ST do zeznania CIT-8 spoczywa na przedsiębiorcach mających zakłady (oddziały) położone na obszarze jednostki samorządu terytorialnego innej niż właściwa dla ich siedziby (art. 28 ust. 1 ustawy o CIT). Mówiąc w uproszczeniu, składają go firmy, które mają co najmniej jeden zakład (oddział) w innej gminie niż ta, w której znajduje się siedziba firmy. Podstawowym celem składania tego rodzaju informacji jest umożliwienie jednostkom samorządu terytorialnego określenia, jaka część dochodu z tytułu udziału we wpływach z CIT powinna być przekazywana do budżetu jednostki, na obszarze której znajduje się zakład (oddział), proporcjonalnie do liczby osób zatrudnionych w nim na podstawie umowy o pracę. Załącznikiem do CIT-ST jest formularz CIT-ST/A będący informacją o zakładach (oddziałach) podatnika. Jak pokazuje praktyka, przedsiębiorcy mają wiele wątpliwości odnośnie do powinności składania tego rodzaju dokumentów wraz z zeznaniem rocznym. W dużym stopniu wynikają one z faktu, że definicja zakładu (oddziału) stosowana na użytek powyższego przepisu jest inna niż powszechnie przyjęta do celów podatkowych. Określono ją w art. 10 ust. 3 ustawy z 13 listopada 2003 r. o dochodach jednostek samorządu terytorialnego (tekst jedn.: z 2010 r. nr 80, poz. 526). W świetle tej regulacji zakładem (oddziałem) jest określone w umowie o pracę miejsce wykonywania pracy, położone na obszarze jednostki samorządu terytorialnego innej niż jednostka samorządu terytorialnego właściwa dla siedziby podatnika (art. 10 ust. 3). Zatem jeśli jednostka zatrudnia pracowników, których miejsce wykonywania pracy określone w umowach o pracę jest inne niż miejsce jej siedziby (tj. znajduje się np. na terenie innej gminy) to powinna złożyć CIT-ST. Nie przesądza to natomiast automatycznie o obowiązku dołączenia CIT-ST/A. Jak bowiem podkreślały w swoich wyjaśnieniach organy podatkowe, jeśli określone miejsce wykonywania pracy nie jest organizacyjnie wyodrębnionym zakładem (oddziałem) to przedsiębiorca powinien złożyć CIT-ST. Nie ma natomiast obowiązku składania CIT-ST/A. Za przykład może tutaj posłużyć interpretacja indywidualna dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 5 lutego 2010 r. (nr IPPB5/423-730/09-4/AS) wydana na wniosek przedsiębiorcy zatrudniającego telepracowników. Interpretacja izby skarbowej Miejsce wykonywania obowiązków telepracownika nie należy traktować jak zakładu Ze względu na fakt, że miejsca, z których pracownicy spółki pracujący w domu świadczą swoją pracę, nie są organizacyjnie wyodrębnionym zakładem ani jego zorganizowaną częścią, to znaczy nie jest to organizacyjnie i finansowo wyodrębniony zespół składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, które zarazem mogłyby stanowić niezależne przedsiębiorstwo realizujące te zadania, po stronie spółki nie powstaje obowiązek składania formularza CIT-ST/A Informacja o zakładach (oddziałach). Interpretacja dyrektora IS w Warszawie z 5 lutego 2010 r., nr IPPB5/423-730/09-4/AS Z kolei podatnicy, którzy uzyskali od ministra finansów decyzję o uznaniu prawidłowości wyboru i stosowania metody ustalania ceny transakcyjnej pomiędzy podmiotami powiązanymi – do zeznania rocznego powinni także dołączyć sprawozdanie o realizacji uznanej metody ustalania ceny transakcyjnej. Taki obowiązek nakłada na nich art. 27 ust. 3 ustawy o CIT. Informację o załącznikach, ze wskazaniem liczby składanych druków, należy podać w części Cformularza CIT-8. Niektóre podmioty oprócz obowiązku złożenia zeznania rocznego (wraz z wymaganymi przez przepisy załącznikami) powinny także przekazać do urzędu skarbowego dodatkowe dokumenty. Chodzi o: zatwierdzone sprawozdanie finansowe (dla podmiotów zobowiązanych do jego sporządzenia), opinię i raport podmiotu uprawnionego do badania sprawozdań finansowych (jeśli sprawozdanie finansowe obowiązkowo podlega badaniu przez biegłego rewidenta), w przypadku spółek kapitałowych (spółek z oraz spółek akcyjnych) – odpis uchwały zgromadzenia zatwierdzającej sprawozdanie finansowe. Wskazane dokumenty należy złożyć w urzędzie skarbowym w terminie 10 dni od daty zatwierdzenia rocznego sprawozdania finansowego (art. 27 ust. 2 ustawy o CIT). Podatnicy często nie wiedzą, czy do urzędu trzeba przekazać sprawozdanie już zatwierdzone, czy też należy złożyć dokument nawet bez takiego statusu – wraz z zeznaniem rocznym. Ich wątpliwości biorą się stąd, że zgodnie z ustawą o rachunkowości (dalej: UoR) sporządzenie rocznego sprawozdania finansowego powinno być dokonane nie później niż w ciągu 3 miesięcy od dnia bilansowego (art. 52 UoR). Jeśli więc rok obrotowy pokrywa się z kalendarzowym, należy to zrobić do 31 marca. Zatwierdzenie sprawozdania finansowego musi natomiast nastąpić nie później niż 6 miesięcy od dnia bilansowego (art. 53 ust. 1 UoR). Gdy rok obrotowy pokrywa się z kalendarzowym, należy to zatem uczynić do 30 czerwca. Podobne regulacje zawiera ustawa – Kodeks spółek handlowych (dalej: KSH), w której mowa o tym, że spółki kapitałowe na zatwierdzenie sprawozdania finansowego mają 6 miesięcy, począwszy od końca roku obrotowego (art. 231 i 395 KSH). Oznacza to, że na dzień złożenia zeznania rocznego CIT-8 sprawozdanie jednostki może być jeszcze niezatwierdzone. Ze względu na zbieżność ustawowych terminów do sporządzenia sprawozdania finansowego oraz złożenia CIT-8 można się spotkać z poglądami, że wspomniane sprawozdanie (choćby nie było jeszcze zatwierdzone) powinno być dołączane do składanego w urzędzie skarbowym zeznania, o którym mowa. Taka jest też dość często spotykana praktyka, której uzasadnieniem jest fakt, że terminowo przygotowane sprawozdanie finansowe to podstawa do przygotowania zeznania CIT-8, a przynajmniej znacznie ułatwia jego sporządzenie. Wspomniana praktyka nie wynika jednak z obowiązujących przepisów. Nie wspominają one bowiem o tym, że sprawozdania finansowe mają być składane łącznie z zeznaniami CIT-8. Wręcz przeciwnie. Zapis art. 27 ust. 2 ustawy o CIT, zgodnie z którym sprawozdanie finansowe należy złożyć w urzędzie skarbowym w terminie 10 dni od daty jego zatwierdzenia, jednoznacznie wskazuje na brak takiego obowiązku. Także w aktualnym wzorze formularza CIT-8 nie wymieniono sprawozdania finansowego jako załącznika do niego. Dlatego należy uznać, że fiskus nie może domagać się od podatników składania wraz z zeznaniem niezatwierdzonych sprawozdań finansowych. Przykład – załączenie sprawozdania finansowego do rozliczenia CIT-8 Spółka 27 marca 2014 r. sporządziła sprawozdanie finansowe, a następnie na jego podstawie zeznanie roczne za ubiegły rok (CIT-8). Rok podatkowy spółki pokrywał się z rokiem kalendarzowym. Wspomniane zeznanie zostało złożone w urzędzie skarbowym 31 marca 2014 r. Spółka nie dołączyła do niego sprawozdania finansowego, które w tym czasie nie było jeszcze zatwierdzone. Do zatwierdzenia sprawozdania doszło 29 kwietnia 2014 r. Następnie w dniu 7 maja br. jednostka złożyła je do urzędu skarbowego wraz z innymi wymaganymi przez przepisy dokumentami. Z rocznym sprawozdaniem finansowym nie należy utożsamiać sprawozdania z działalności sporządzanego przez kierownika jednostki (art. 49 UoR). Przypomnijmy, że na to pierwsze składają się: bilans, rachunek zysków i strat, a także informacja dodatkowa, obejmująca wprowadzenie do sprawozdania finansowego oraz dodatkowe informacje i objaśnienia (art. 45 ust. 2 UoR). Natomiast sprawozdanie z działalności sporządzone przez kierownika jednostki – traktowane wprawdzie jako uzupełnienie rocznego sprawozdania finansowego, ale nie będące jego formalnym elementem – nie musi być przekazywane do urzędu skarbowego. 6. Obliczenie należnego podatku Kolejnym etapem sporządzania zeznania rocznego jest dokonanie odpowiednich rozliczeń, w częściach od D do K formularza CIT-8. W tym celu w poz. 27 trzeba wpisać wszystkie przychody ze źródeł przychodów położonych na terytorium RP, tj. zarówno opodatkowane, jak i zwolnione od podatku. Natomiast w poz. 31 wpisuje się koszty uzyskania przychodów ze źródeł położonych na terytorium RP. Pozycja 32 służy do ujęcia kosztów uzyskania przychodów dotyczących przychodów wymienionych w poz. 28 (tj. przychodów ze źródeł położonych za granicą), a pozycja 33 – innych niż określone w poz. 28. Po ustaleniu wysokości przychodów (w części i kosztów (w części obliczana jest różnica pomiędzy kwotą przychodów (wykazanych w poz. 30) a kwotą kosztów ich uzyskania (określonych w poz. 34). Otrzymany wynik jest dochodem (poz. 35) lub stratą (poz. 36). W części E formularza CIT-8 następuje ustalenie podstawy opodatkowania/straty. Wykazuje się tu zwolnienia i odliczenia, które należy przenieść z poz. 20 ( wymienione w art. 17 ustawy o CIT) z poz. 49 (darowizny) oraz z poz. 52 (wydatki inwestycyjne) załącznika CIT-8/O. Podstawa opodatkowania (wykazana w poz. 44) zmniejszana jest o wydatki poniesione na nabycie nowych technologii (art. 18b ustawy o CIT). Zwiększa się ją natomiast o kwoty odliczeń dokonanych w poprzednich latach (wydatków inwestycyjnych oraz z tytułu nabycia nowych technologii) w związku z utratą prawa do odliczeń. Ostateczną podstawę opodatkowania/stratę wykazuje się w części Następnie w części F oblicza się podatek należny. Aby tego dokonać, należy przemnożyć podstawę opodatkowania przez stawkę podatku, która w 2013 roku wynosiła 19%. Otrzymaną w ten sposób kwotę wykazuje się w poz. 54 formularza. W dalszej kolejności z poz. 64 załącznika CIT-8/O trzeba przenieść do poz. 55 formularza CIT-8 odliczenia od podatku. Należne zaliczki, miesięczne lub kwartalne wykazuje się odpowiednio w części G (poz. 59-82) lub w części H (poz. 83-91) omawianego formularza. Natomiast w poz. 94 wpisuje się sumę zaliczek, które podatnik zapłacił. Różnica pomiędzy podatkiem należnym a zaliczkami należnymi wykazywana jest w części I zeznania (poz. 92-93) zaś część J jest przeznaczona do obliczenia nadpłaty bądź kwoty podatku do zapłaty (jako różnicy pomiędzy podatkiem należnym a sumą wpłaconych przez jednostkę zaliczek). W części K ujmuje się z kolei „inne zobowiązania podatkowe”. 7. Podpisanie wypełnionego formularza Aby można było mówić o poprawnie wypełnionym zeznaniu CIT-8, trzeba je jeszcze podpisać. W tym celu w części L formularza (poz. 101) należy podać imię i nazwisko osoby odpowiedzialnej za obliczenie podatku. Podpis zaś tej osoby (wraz z pieczątką i telefonem kontaktowym) powinien się znaleźć w pozycji 104. Ponadto zeznanie powinno być podpisane (z użyciem pieczątki) przez osobę lub osoby reprezentujące podatnika (poz. 102). W przypadku osób prawnych mogą to więc zrobić osoby zarządzające jednostką (np. członkowie zarządu w przypadku spółki z – zgodnie z art. 201 § 1 ksh) bądź upoważnione przez nich osoby, np. pełnomocnicy. Przy czym przepisy dopuszczają również możliwość podpisania zeznania rocznego przez specjalnie umocowanego w tym zakresie pełnomocnika (art. 80a op). Pełnomocnictwo do podpisywania deklaracji – bo o nim mowa – jest szczególnym rodzajem pełnomocnictwa, upoważniającym jedynie do złożenia podpisu na deklaracji, z wyłączeniem innych działań na rzecz podatnika. Podpisując zeznanie roczne, dana osoba składa jednocześnie oświadczenie, że znane są jej przepisy Kodeksu karnego skarbowego o odpowiedzialności za podanie danych niezgodnych z rzeczywistością i przez to narażenie na uszczuplenie podatku. 8. Złożenie zeznania Wypełniony formularz można bezpośrednio złożyć w urzędzie skarbowym albo wysłać za pośrednictwem poczty. Coraz bardziej popularne jest także składanie zeznań rocznych drogą elektroniczną. Nie należy zapominać o tym, że zgodnie z art. 12 § 6 op termin do złożenia zeznania będzie zachowany, jeśli przed jego upływem pismo zostanie wysłane w formie dokumentu elektronicznego do organu podatkowego, a nadawca otrzymał urzędowe potwierdzenie odbioru, nadane w polskiej placówce pocztowej operatora wyznaczonego w rozumieniu ustawy Prawo pocztowe, złożone w polskim urzędzie konsularnym. W przypadku skorzystania do złożenia CIT-8 z drogi pocztowej o zachowaniu terminu można mówić tylko wtedy, gdy pismo zostało wysłane za pośrednictwem Poczty Polskiej. W świetle bowiem przepisów ustawy – Prawo pocztowe to właśnie Poczta Polska obecnie realizuje w naszym kraju zadania tzw. operatora wyznaczonego, czyli obowiązanego do świadczenia usług powszechnych (art. 178 ust. 1 op). Wówczas datą złożenia zeznania będzie data stempla pocztowego. Oczywiście nie oznacza to, że zeznania nie wolno wysłać za pośrednictwem innego operatora pocztowego, np. z zagranicy, albo skorzystać z firmy kurierskiej. Jednak w takich przypadkach datą złożenia zeznania nie będzie data nadania, lecz dzień jego faktycznego wpływu do urzędu skarbowego. Jeśli więc podatnik postanowi wysłać przesyłkę z CIT-8, korzystając z usług innego operatora niż Poczta Polska, powinien to zrobić z odpowiednim wyprzedzeniem – tak aby 31 marca 2014 r. zeznanie znalazło się już w urzędzie skarbowym. Takiego problemu nie powinni natomiast mieć podatnicy, którzy zdecydują się na złożenie CIT-8 drogą elektroniczną. Możliwość składania w ten sposób wspomnianych zeznań rocznych wraz z załącznikami (z wykorzystaniem systemu e-Deklaracje) sprawia, że wypełniony formularz można wysłać nawet w ostatniej chwili tuż przed upływem wspomnianego wcześniej terminu. Należy jednak pamiętać o tym, że elektroniczne deklaracje CIT muszą być podpisane e-podpisem z kwalifikowanym certyfikatem. 9. Zapłata podatku W tym samym terminie, który został przewidziany do złożenia zeznania rocznego, podatnicy powinni również zapłacić należny podatek albo różnicę pomiędzy podatkiem należnym od dochodu wykazanego w zeznaniu a sumą należnych zaliczek za okres od początku roku (art. 27 ust. 1 ustawy o CIT). Oczywiście taki obowiązek powstanie tylko wówczas, gdy podatek wykazany w zeznaniu okaże się wyższy od sumy wpłaconych w ciągu roku zaliczek. Przy czym przepisy nie wymagają, aby wpłata podatku (różnicy) nastąpiła w dniu złożenia zeznania. Obydwa wskazane terminy biegną bowiem niezależnie od siebie. W praktyce oznacza to, że zgodnie z obowiązującym prawem podatek wolno zapłacić: przed dniem złożenia zeznania, w dacie złożenia zeznania, po dniu złożenia zeznania (nawet w ostatnim dniu 3-miesięcznego terminu, liczonego od początku roku następującego po danym roku podatkowym). Przykład – termin złożenia CIT-8 W spółce rok podatkowy pokrywa się z rokiem kalendarzowym. W dniu 28 lutego 2014 r. jednostka złożyła w urzędzie skarbowym zeznanie CIT-8 za 2013 rok. Z zeznania wynika podatek do zapłaty w kwocie zł. Podatnik uiścił go 31 marca br., dochowawszy tym samym terminu określonego w art. 27 ust. 1 ustawy o CIT. Podstawa prawna: art. 12 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: z 2012 r. poz. 749 ze zm.), art. 1, art. 8, art. 27, art. 28 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: z 2011 r. nr 74, poz. 397 ze zm.), art. 231 i art. 395 ustawy z 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych ( z 2013 r. poz. 1030).
Rachunek zysków i strat jest również nazywany rachunkiem zysków i strat, ponieważ określa wynik netto zysków i strat, natomiast nowa nazwa bilansu jest sprawozdaniem z sytuacji finansowej. Jeśli rachunek zysków i strat firmy wykazuje dobre zyski przez wiele lat, wskazuje to na zdrowy bilans.